De bezoekers van Broodje Cultuur zagen afgelopen maandag bij binnenkomst, een opstelling van instrumenten (hij noemt het zelf zijn 'Afrikit') die veel beloofde. Willem Jansen maakte die belofte waar. Trommels uit Ghana, Senegal, zelfgemaakte of meegenomen, bamboe-buizen, schelpenkettingen, een scheidsrechtersfluitje, een eendelokfluit, alles gebruikte hij. En zo gevarieerd als zijn instrumenten was ook zijn muziek.
Een aantal jaar geleden is de term 'wereldmuziek' ontstaan. Het was de verzamelnaam voor muziek van vooral Aziatische en Afrikaanse oorsprong, die gecombineerd werd met meer westerse muzieksoorten. De muziek van Willem Jansen zou je wereldmuziek kunnen noemen.
Het is altijd weer een genot om te zien hoe iemand bijna extatisch wordt. Jansen speelde muziek met 'zijn hele lichaam', zowel letterlijk als figuurlijk. Zijn hele lijf straalde het ritme uit. En het was dan ook niet gek, dat beide armen, benen, zijn hoofd, en zelf zijn rug gebruikt werden om de instrumenten (letterlijk) te bespelen. Zeer de moeite waard.
