Ondanks het EK-voetbal kwamen vorige week donderdag zo'n veertig mensen af op het optreden van Greetje Bijma. Op vijf plekken op de campus improviseerde zij op een kunstwerk. Soms zijn haar improvisaties wat ingetogener, dan weer wat uitbundiger, maar van het begin tot het eind is het duidelijk dat ze er zelf intens van geniet. En dat geldt ook voor het meereizende publiek.
Bijma's improvisaties sluiten goed aan bij de sfeer van de kunstwerken. Bij de tangodansers voor het TO-gebouw (foto) beweegt en zingt ze staccato, zodat de tangodansers echt even dansen. In het Pinetum loopt de groep door een idyllische omgeving, tussen de kolommen, langs bomen en water. Deze plek in een uithoek op de campus is voor de meesten volslagen nieuw terrein. De klanken die Bijma hier uitstoot maken een prachtige echo en haar impovisaties zijn in perfecte harmonie met de lieflijke sfeer op deze mooie lente-avond.
Bij het carillon gooit Bijma er een paar grote schreeuwen uit naar een passerende luchtballon. Het enthousiasme waarmee ze dit doet is tekenend voor haar: ze heeft niet veel kapsones en naar het publiek straalt ze eenvoud en openheid uit. Zo weet ze een intieme sfeer te creëren tussen haarzelf, het publiek en de omgeving. Op zo een avond voelen de deelnemers zich intens gelukkig met de campus.
