Trutje is gek op feesten en heeft na bijna twee decennia -ze is voor zover is na te gaan ongeveer zeventien jaar oud- inmiddels een redelijk alcoholprobleem opgebouwd, want tijdens feestjes drinkt ze gezellig een bak mee. Net als een melkboerenpaard dat al te lang hetzelfde rondje loopt, heeft ook Trutje haar vaste adresjes op de campus. Bij de Casper ligt er meestal wel wat klaar en daarna maakt ze een tussenstop bij de kapper. Tijdens vakanties is er altijd wel een bewoner, die Trutje mee naar huis neemt. Bas van Buul: 'Met de kerst is ze meegegaan naar mijn opa en oma. Ze was heel brutaal. De kinderen kregen kerstkransjes en dus eigende zij zich die ook toe.'
Met het verstrijken van de jaren wordt het leven niet gemakkelijker voor Trutje. Zo langzamerhand krijgt ze last van haar botten, loopt ze minder goed en ligt ze vaker op de patio. Of er een nieuwe hond komt als Trutje is verscheiden, is nog een onderwerp van discussie onder de bewoners. Wietse Poiesz: 'Een hond kan zich met zoveel mensen om zich heen niet hechten. Met Trutje is dat wonder boven wonder goed gegaan. Ze is niet vals geworden, maar dat is met een nieuwe hond natuurlijk niet zeker.' Voor de postbode zal het overlijden van Trutje een flinke klap betekenen. Hij is gek op haar en zij op hem. Ze lopen samen altijd een stukje op.
Trutje en een van haar baasjes, Bas van Buul
