Greetje Bijma heeft geen stem, ze is er één. Een stem die alles maar dan ook alles kan. Zingen, piepen, krijsen, sissen, allerlei geluiden imiteren: het is onvoorstelbaar wat haar stem vermag. Daarbij is improvisatie haar handelsmerk. Haar stemgebruik leent zich er ook niet bepaald voor in noten omgezet te worden. Op een tocht over de campus zal Bijma zich vandaag laten inspireren door vijf verschillende kunstwerken. Het staat niet vantevoren vast wat ze gaat 'zingen', dat hangt af van de sfeer van het kunstwerk, de sfeer van de avond, het publiek, het moment.
De stille aanwezigheid van de kunstwerken brengt de stem van Bijma in beroering, en haar stem brengt op haar beurt de kunstwerken tot leven: ze spreken niet langer zwijgend, maar hebben een hoorbare taal gekregen. Het publiek hoort het kunstwerk als het ware gezongen worden, maar ook de avond, zichzelf en het moment. Je staat er bij en kijkt er naar, maar intussen heeft jouw aanwezigheid wel degelijk invloed op het gebeuren.
De rondgang over de campus begint bij de hoofdingang van het TW-gebouw, waar in de vijver de Bubus ligt. 'Stilte'-bordjes moeten het publiek tot rust manen, waarna Bijma haar improvisatie begint. Hiervandaan loopt het publiek met Bijma mee naar de elkaar omstrengelende Tangodansers op het rustige plein voor het TO-gebouw. Vervolgens komt de karavaan aan bij het Pinetum in een uithoek van de campus, waar een veertiental metalen kolommen schuin uit de grond steken. Het publiek kan hier echt in het kunstwerk zelf staan, dat zelf omringd wordt door groen. Via het Carillon, dat in een even groene omgeving staat, eindigt de stoet bij het Openluchttheater, waar de laatste improvisatie plaatsvindt. Na afloop kan het publiek hier ook wat te drinken krijgen.
Niet alle kunstwerken op de campus worden aangedaan. Het sardienblikje, dat half opengedraaid aan de Drienerlolaan ligt, blijft onaangeroerd. Misschien dat ook Het Torentje voor de Vrijhof een plek in het programma krijgt, maar vanwege de bouwwerkzaamheden ter plekke is dit nog onzeker. Sinds kort is de vijver waar het Torentje in staat weliswaar gevuld met water, maar de verdere omgeving heeft nog steeds erg veel weg van een bouwput. Niet dat dit een reden hoeft te zijn deze plek dan maar te mijden. Integendeel, door de bouwvallige setting komt het Torentje nu juist op een andere manier naar voren. Het is bijna jammer dat de vijver niet nog leeg staat, zodat we onder de waterspiegel konden kijken en zien wat normaal verborgen is. Met een bouwput als entourage voor het kunstwerk moeten prachtige improvisaties te maken zijn, die wellicht een tegenwicht kunnen bieden aan improvisaties bij idyllische, parkachtige plekken. De wreedheid, verlatenheid en destructie die de bouwput met torentje laten zien zijn minstens zo kunstzinnig en inspirerend als de lieflijkheid van een carillon tussen goed onderhouden groen.
Dit soort culturele aktiviteiten zijn uniek in hun soort. Het is een van de prima 'buiten-initiatieven' die Bureau Cultureel Centrum heeft weten te organiseren als alternatief voor de binnenvoorstellingen in de Vrijhof. Op walkabout over een gezongen campus, dat kan immers niet dagelijks.
De tocht met Greetje Bijma begint om 19.45 uur bij de hoofdingang van het TW-gebouw en eindigt om ongeveer 21.30 uur bij het Openluchttheater. Afgelasting alleen bij zeer slecht weer. Geen entree.
