Quetelet

| Redactie

Ik ben 1,80 meter lang en 65 kg zwaar, dus ik ga voorlopig nog niet dood. Dat is onderzocht. Niet dat ik mij vóór de uitslag van het onderzoek ooit enige zorg heb gemaakt, maar anderen deden dat blijkbaar wel. Mijn moeder schermt bijvoorbeeld altijd met een of ander streefgewicht dat gedefinieerd wordt door de lengte minus 1 meter. Die wijsheid heeft ze uit de Libelle. Volgens haar ben ik dus te licht. Ik kan mij niet vertonen of ik word weer volgepropt met allerhande calorierijke voedingsmiddelen. Gebak, snoep, het kan niet op. De ervaring van Hans en Grietje is er niets bij.

Is dit moederlijke bezorgdheid? Mogelijk, maar ik vermoed op de achtergrond toch ook een motief dat met mijn gezondheid niet van doen heeft. Volgens mij twijfelt mijn moeder gewoon over haar eigen postuur. Op zich nergens voor nodig, maar toch, de gedachte dat haar volwassen zoon lichter is dan zijzelf maakt haar daar niet zekerder van. En dus moet ze kiezen: òf zelf lijnen, òf zoonlief vetmesten. Zelfs buiten het bereik van haar pollepel kan ik mij niet veilig wanen. Daar bestookt ze mij met semi-wetenschappelijke quatsch over ideale lengte-gewicht-verhoudingen. Deze week kopte de voorpagina van de krant met de mededeling: 'Te dun geeft meer risico dan te dik'. Koren op de molen van mijn moeder. Dunne mannen hebben een 2,5 keer grotere kans om voortijdig te overlijden dan mannen van normaal postuur. Als mijn moeder dit leest ziet ze meteen ook het oorzakelijk verband. Ernstig zieke mensen vallen niet af, welnee, mensen die zijn afgevallen worden ernstig ziek. Dat wordt lachen als de onderzoekers straks hun bevinding publiceren dat mensen die veel op bed liggen, of vaak naar de dokter gaan, of regelmatig medicijnen gebruiken, ook een grotere kans hebben om vroegtijdig te overlijden.

Zulke verhalen zijn altijd weer een vruchtbare voedigsbodem voor gebedsgenezers, homeopaten en andere doe-hetzelf kwakzalvers. Voor het onderzoek met dunne mensen is gebruik gemaakt van de Queteleindex. Deze wordt gedefinieerd door het gewicht gedeeld door de lengte in het kwadraat. Mensen met een Quetelet beneden de 18,5 vallen in de categorie Magere Hein. Mijn moeder en ik hebben allebei een normaal postuur, dus van ons bent u voorlopig nog niet af. Maar ook die gunstige uitslag kan bij mij niet de indruk wegnemen dat we hier te maken hebben met een onbenullige maat. De eenheid van Quetelet zal kg/m² moeten zijn. We kennen deze uit de natuurkunde om de druk te meten. In geval van een tweevoeter moet je die echter berekenen door het lichaamsgewicht te delen door de oppervlakte van de voetzolen. Een hoge Quetelet brengt dan hoge risico's met zich mee, vooral voor mensen die zich regelmatig begeven op sneeuwgletsjers of in het moeras. Die zakken sneller door de grond.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.