Draagvlak
Het plein
Nu het zonnetje schijnt valt het pas echt op. Het plein voor het informaticagebouw is leeg. Ondanks de vele mensen die er hun boterhammetje eten is het leeg. De bruin-rode sombere vlakte, nog wat groter gemaakt door enkele glimmende vlakjes, zorgt ervoor dat ontspannen van de zon genieten een nutteloze bezigheid is. Ontspannen in zo'n sombere leegte is namelijk onmogelijk. Onderbewust weten de mensen dat ook wel, iedereen zit aan de rand, zich vastklampend aan iets, al is dat maar het glimmende informaticagebouw. Of aan de boom. Die ene kleine boom met een leeg gesponsord vogelhuisje. Is het huisje leeg vanwege de naam die erop staat, of wonen de vogels toch liever in een echte groep bomen, zoals die er in de ernaast gelegen parkeerplaats genoeg staan? Indien de mensen konden kiezen, waren ze toch ook liever daar gaan zitten?
Wat is dat nou architecten? Artistiek verantwoorde pleintjes die maar drie mensen aanspreken passen niet op plaatsen waar dagelijks honderden mensen langs komen en tientallen mensen hun pauze doorbrengen. Ik wil dan ook het volgende voorstellen. Maak op de plaats van het plein een grasveld van snel groeiend gras. Uiteraard kunnen een paar tegels blijven liggen om voor de doorloop een stevig pad te hebben. Maak van de overige stenen een echt kunstwerk, eentje waar je omheen kunt lopen. Mocht dat niet bevallen, dan kan je er altijd nog tegen aan leunen, ondertussen genietend van het koele gras en een lekker zonnetje.
