Denk ik. Geloof ik. Naar mijn mening. Vind ik. Frases die eigenlijk vooral vrouwen bezigen. Mannen gebruiken ze amper en presenteren hun mening eenvoudig als een algemene waarheid. Dat legt gewicht in de schaal en dat weten ze. Twee voorbeelden uit de afgelopen week. Kysia Hekster debatteerde zaterdag met Hans Adriaansens over studeerbaarheid in het Muziekcentrum Enschede. Hekster, niet de minste, want ze was in het verleden voorzitter van de Landelijke Studentenvakbond, presenteerde zich op een typisch vrouwelijke manier: ze dacht en geloofde een heleboel. Hetzelfde gold voor een van de weinige vrouwelijke deelnemers aan de campusontwerpprijsvraag. Fianne van Lindenaar liet haar gedachten gaan over 'De campus na 2000 als een futuristisch landgoed'. Het werd een leuk plan met een oprijlaan, spectaculair ogende gebouwen, een beeldentuin en uitgekiende verlichting. Voldoende voor een eervolle vermelding. Maar ook zij vond en dacht zo vaak. Verzwakte haar redenering door zelfs 'naar mijn mening' tussen haakjes toe te voegen. Waarom? Waarom deed zij dat en waarom doen vrouwen dat in het algemeen? Kunnen ze net zo goed niets zeggen. De meiden die aan de UT studeren zijn net zo slim, snel en intelligent als de jongens. Ze waren even goed op de middelbare school, anders zouden ze het hier niet eens redden. En ondanks al hun talent zullen het ze minder ver brengen dan hun mannelijke studiegenoten. Ze zijn te bescheiden.
Vrouwentaal
Vrouwengeld
Het is uiteraard niet vreemd dat de UT-meiden zo bescheiden zijn. Als de jongen piepen als de ouden, is de gevolgtrekking logisch: ze hebben nooit een goed voorbeeld gehad. Uit de Loopbaan Enquête Intermediair van deze week blijkt dat vrouwen nog steeds minder verdienen dan mannen. Ondanks het feit dat ze even vaak onderhandelen over hun salaris. Ze zijn er nog tevreden mee ook en dat is het droevigste van het verhaal. Die tevredenheid is te verklaren met het feit dat vrouwen minder beloning verwachten, omdat ze hun salarissen vergelijken met de verdiensten van andere vrouwen en niet met die van medewerkers in eenzelfde rang of positie. Doen ze dat wel dan zijn ze net zo ontevreden als mannen. Een splintertje positief nieuws. Niet omdat ontevredenheid gepropageerd moet worden, maar omdat het een uiting is van een roep om gelijkheid. Gelijke monniken, gelijke kappen. De huidige generatie vrouwen heeft als nooit tevoren last van de wet van de afnemende meeropbrengst. De heilige huisjes omver en geen grote kwesties meer te bevechten. Dus komt het nu aan op uithoudingsvermogen, maar de perspectieven zijn slecht. Gezien het feit dat ook huidige generatie vooral 'denkt' en 'vindt' zal de Intermediair-enquête er over vijftien jaar wel hetzelfde uitzien . Tragisch, heel tragisch.
With the magazine ROOTS we want to connect students and companies. We do this by bringing stories of starters on the labor market. They talk about living and working in the region. We also publish advertorials. In this way, companies come into the spotlight of students and students get an idea of the life that awaits them and what opportunities there are in the region.
