Management is eigen verantwoordelijkheid

| Redactie

'Elke organisatie krijgt het management dat het verdient.' Als ik nog eens zou moeten promoveren dan zou dit toch wel een stelling zijn die me na aan het hart ligt. Jaren geleden toen ik bij Philips werkte, hadden wij in onze produktgroep de houding van 'klagen over het management?', ja natuurlijk, daar doen we graag aan mee. Er ging in deze pré-Timmerse tijden ook van alles mis op het gebied van de aansturing van de ontwikkeling, communicatie en afstemming met de markt. Maar daarbij werd meteen de wedervraag gesteld: 'En wat heb je daar nu zelf aan gedaan?'. Dit legt meteen de verantwoordelijkheid waar die hoort te liggen, namelijk bij het individu c.q. de organisatie zelf.

Ik heb als onderwijsdecaan bepaald niet te klagen over de 'onderwijsbereidheid' van de vakgroepen en de individuele docenten. We zaten als faculteit al in een curriculumherziening en zijn nu ook volop bezig om een vijfjarig curriculum verder in te vullen. Kwaliteit en studeerbaarheid stonden al hoog op de facultaire agenda. Hieraan is een proces vooraf gegaan dat tijd heeft gekost, zowel voor bezinning als voor gewenning.

Docenten zijn van nature individualisten en het kost tijd en moeite om ze in een team te laten samenwerken. Een andere facultaire structuur dwingt dit niet per se beter en sneller af. Zonder medewerking van de docenten aan het gemeenschappelijke doel bereikt ook een opleidingsdirecteur met de meest vergaande bevoegdheden niet veel. Natuurlijk horen verantwoordelijkheden en bevoegdheden wel duidelijk te zijn en is het vanzelfsprekend dat men daar op wordt aangesproken of, met een modern woord, op wordt 'afgerekend'.

Dit alles speelt mijns inziens ook op het niveau van het College van Bestuur (CvB). Het College geeft de indruk van alles te willen maar krijgt niet veel klaar omdat de 'lastige' universiteitsraad (U-raad) de bijbehorende financiën blokkeert. In mijn visie is het zo dat het College geen helder beleid, geen duidelijke boodschap naar de UT-gemeenschap heeft waar het als team voor staat. Zou het College die wel hebben, dan is het draagvlak dat je als bestuur nodig hebt veel gemakkelijker te verwerven. Dat ontstaat vanuit het vertrouwen dat (zelfs!) het College in het algemene UT-belang hard aan het werk is.

In een nieuwe structuur met 'U-raad nieuwe stijl' zonder budgetrecht blijft de problematiek bestaan en wordt, in tegenstelling tot wat het College verwacht, zelfs gedupliceerd door de komst van de Raad van Toezicht. De 'U-raad nieuwe stijl' zal kritisch en zoekend blijven reageren op niet-heldere boodschappen uit het College.

Nu zijn er op de UT tal van adviesorganen, de zogenaamde 'gremia' (College van Decanen, Centrale Commissie Onderzoek, Centrale Commissie Onderwijs, Centrale Commissie Planning en nog wel meer). Mijn ervaring is dat de waarde van hun adviezen stijgt naarmate zij serieuzer worden genomen. Hier liggen bij uitstek mogelijkheden om het bestuurlijk draagvlak te vergroten. Eén en ander als verplichte nummers afwerken werkt precies de verkeerde kant op.

Bestuurlijke vernieuwing (verbetering) kan ook zijn: de bestaande structuur goed gebruiken. De UT heeft nu op bestuurlijk gebied een aantal sterke kanten in vergelijking met enkele (meer ken ik er niet) andere universiteiten in Nederland. Het is relatief makkelijk om met andere faculteiten samen te werken en het Bureau Beleidsondersteuning is kleiner dan bij andere instellingen, maar zeker zo deskundig en slagvaardig. Tezamen met de toch korte bestuurlijke lijnen maakt dat de Universiteit Twente goed bestuurbaar. Het zij duidelijk dat het management van de universiteit een verantwoordelijkheid is van de UT-gemeenschap zelf.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.