Stuiver
Spitskrengen
Leeft u nog? Maag weer een beetje tot rust gekomen? Wederom geen botbreuken en andere letsels opgelopen? Het mag een wonder heten gezien het rijgedrag van sommige buschauffeurs. Okay, we zijn op de UT meer dan gelukkig met de spitsbussen. Het scheelt toch al snel een stuk lopen en op bepaalde tijden lang kleumen in onzichtbare bushokjes. 's Morgens meer tijd om aan de ontbijttafel de krant te lezen en 's avonds eerder terug bij moeder de vrouw en de warme pot of de magnetronmaaltijd voor de televisie. Het heeft zo z'n voordelen. Maar die spitskrengen zijn altijd zo vol. Voorzichtigheid is dus geboden. Nou, vergeet het maar. Je bent als weerloze tussenpadstaander volkomen overgeleverd aan het humeur van de bestuurder. Waarom moet het zo ruw en onbedachtzaam chauffeur? Zo van 'ik zit stevig in mijn in hoogte verstelbare brede stoel en wat er achter en in het middenpad gebeurt zal me een zorg zijn'. Het zijn nog altijd dezelfde slachtoffers ook: de strippenkaarthouders. Want zij moeten met hun blauwe kaart keurig langs de chauffeur. Het abonnementengepeupel heeft zich ondertussen allang een plek weten te bemachtigen dankzij de simultaan openklappende midden- en achterdeuren. Hoewel, we mogen niet alle chauffeurs over één kam scheren. Hulde voor de mevrouw die maandagmorgen achter het stuur zat. Ze stopte zelfs tussen haltes wanneer ze zag dat potentiële passagiers de bus dreigden te missen. Zij verschafte de andere chauffeurs een beetje krediet voor de rest van de week.
