Loser
Walging
Feest, feest, feest: de nieuwe Stress-almanak is uit. Hoera. 'De Tuin der Liefde, een episch verhaal ter lering ende vermaeck' is de titel van de in rood linnen gebonden stapel witte vellen papier met zwarte opdruk. Eergisteren vrolijk verpakt in een Robijn-zeeppoederdoos (zwaar gesponsord door Unilever) met een extra presentje in de vorm van een flesje doucheschuim en een gratis Heiniken-ansicht uitgereikt aan belangstellenden in het BB-gebouw. De term 'almanak' volkomen onwaardig, want dat is een boekje met tijdrekenkundige en astronomische opgaven voor een jaar, vergezeld van andere praktische mededelingen of wanneer de kalender van hoofdzaak bijzaak wordt een jaarboekje. Het Stress-vod heeft daar helemaal niets van weg. Het is een onafgebroken stroom walgelijke onzin, zonder enige samenhang. Het einde is toch zoek wanneer bedrijfskunde studenten zich vergrijpen aan citaten van Plato en uit de Bijbel en hun gedachtenkronkels opdragen aan alle 'Suzannes' in de wereld, waarbij ze refereren aan het door Herman van Veen vertolkte gelijknamige lied. Dat is toch veel te hoog gegrepen. Daar missen ze absoluut de diepgang voor. Op de achterkant van het onderste velletje probeert de almanak-commissie de kritiek voor te zijn en maakt zij haar excuses voor het niet opnemen van een stuk tekst en een foto. Dat was niet nodig geweest als de commissieleden simpelweg het allerbelangrijkste achterwege hadden gelaten: het niet uitbrengen van deze berg gênante onzin.