Als medewerker van de UT zat hij destijds in de Bond voor Wetenschappelijk Onderzoekers en was hij 'voor alles wat de maatschappij zou verbeteren en tegen alles wat deze zou bedreigen, zoals kernwapens'.
'Een paar jaar na de bezetting van het Maagdenhuis drong het rumoer ook tot Twente door. Het begon met een ondernemende curator die parkeerplaatsen wilde aanleggen op het UT-terrein. Wij hebben daartegen een actiegroep opgericht. Daarna zocht Harry Fekkers (zie elders op deze pagina) kandidaten voor de KPS en omdat ik mij nogal strijdbaar had opgesteld, vroeg hij mij ook.'
Ouder en wijzer geworden blikt Bolle terug. 'We waren toen overmoedig en onverdraagzaam. Maar het was goed dat we dat waren. We koesterden een enorme maatschappelijke verantwoordelijkheid. De THT toen was een tweestandenmaatschappij. Je had 'echte' medewerkers en mensen in de sfeer van bewakingsdienst of kantinepersoneel, ingehuurd personeel. Die hoorden er niet echt bij. Wij dachten dat het beter zou zijn om ze in dienst te nemen. Door mensen uit hiërarchische structuren te halen zou het 'kwaad' verdwijnen. Maar zo werkte het niet.'
Bolle zegt die tijd niet te hebben willen missen. 'We waren achter in de twintig, begin dertig en het waren onze vormingsjaren. Het is een deel van mezelf geworden. Die sfeer, dat enthousiasme, ik wens het iedereen toe. En dat we veranderd zijn? Daar is niet aan te ontkomen. Ik hoop alleen dat mensen hun ervaring niet afwerpen zoals een slang haar oude huid. Ik zie nu weer mensen die zijn zoals wij, alleen wij waren verwender, hadden meer tijd. De studie- en werkdruk zijn nu sterk toegenomen.'
Eric Bolle, anno 1996
