Ik zag haar zo vechten tegen de zuurstofschuld en ik dacht: zonde toch eigenlijk, ik lig hier een beetje lui op de bank de gigantische mogelijkheden van mijn bloed vrijwel onbenut te laten, terwijl zij daar op de beeldbuis snakt naar wat extra hemoglobine. Ik zou een deel van mijn bloed door haar benen moeten kunnen laten vloeien. Dan zou zij kampioene worden, en wij beiden nog gelukkiger.
Het zijn dit soort schaalvoordelen die de Europese beijveraars nastreven met de monetaire unie. Het traject ernaartoe is nauwgezet uitgestippeld. Op een vastgesteld tijdstip in 1999 zullen alle deelnemers hun bloeddruk en suikerspiegel volledig onder controle moeten hebben, opdat de grote dialyse ineens kan worden doorgevoerd. Wij allen zullen dezefde nieuwe bloedgroep krijgen: E+. En daarmee, zo menen de vooruitgangsdenkers, is onze verbeterde startpositie in de mondiale concurrentieslag een feit.
Nou wil ik niet lullig doen, maar Annamarie en ik hebben al dezelfde bloedgroep. Weliswaar niet E+, maar toch, ons bloed is over en weer volledig transfuseerbaar. Alleen, als zij op het ijs staat en ik op de bank lig, dan hebben we daar niks aan. Wil Annamarie werkelijk profiteren van mijn bloed, dan zullen onze bloedvaatstelsels moeten verenigen. Dan zullen onze harten moeten samensmelten. Geloof me, als trouwe fan ben ik ontzettend close met Annamarie, in gedachten laat ik Belgisch Bartje regelmatig alle hoeken van het washok zien, maar het samensmelten van onze harten gaat me toch net even wat te ver.
Delen we onze bloedvaten, dan zou het Sonnemaatje dat ik drink Annamarie in de benen zakken. Dan zou zij zwabberend over de baan gaan, of ik zou moeten leven naar haar sport. Gescheiden bloedbanen maken gescheiden levenswijzes mogelijk. Verschillende munten garanderen dat elke economie zijn eigen gang kan gaan. Fluctuerende wisselkoersen maken handel tussen dergelijke economieën desondanks mogelijk. Maar verenigen we de munt, schaffen we de wisselkoersen af, dan wordt het voor iedere deelnemer kiezen of delen.
