Bij SSHD kwamen afgelopen jaar veel klachten van ouders binnen

| Redactie

Met een projectmedewerker en een ton wil de SSHD de leefbaarheid op de campus verbeteren. Bij de woningstichting kwam het afgelopen jaar een groot aantal klachten binnen van ouders en bewoners. 'Er gaan mensen van de campus weg omdat ze niet in zo'n zooitje willen wonen', vertelt SSHD-directeur Bert Bokhove.

Ton en projectmedewerker

voor een leefbaarder campus

Monica van der Garde

'Af en toe heerst er een sfeer van: op de campus kan alles. Nou, op de campus kan veel, maar niet alles', stelt Bokhove. Het laatste jaar krijgt de SSHD veel klachten binnen. Vooral het 'leefklimaat' binnen de groepen en dan specifiek het 'schoonmaakgebeuren' vormt een probleem. 'Ouders zeggen: "Hier willen we onze lieve kinderen niet plaatsen". Maar ook bewoners klagen.' Problemen doen zich het meest voor in grote groepen. Soms wordt er zo geleefd dat de flats schades oplopen en dat het moeilijk is leegstaande kamers te verhuren.

Bij de SSHD bestaat de indruk dat de situatie niet erger is dan andere jaren. Ouders en bewoners zouden hun eisen hebben opgeschroefd. 'Ik denk dat sprake is van een cultuuromslag', zegt Bokhove. 'Het grenzeloze wordt niet meer geaccepteerd.' De directeur haast zich overigens te verzekeren dat de woningstichting niet 'kinderachtig' wil zijn en probeert het 'studentikoze' te 'koesteren'.

Schop

Projectmedewerker Martin Colenbrander is als geen ander thuis in de wereld van de campusbewoner. Jarenlang zat hij bij de SSHD achter de balie. Hij onderzoekt nu hoe de situatie te verbeteren, zowel binnen als buiten de flats. 'Want puinhoop nodigt uit tot puinhoop.' Bedoeling is met alle groepen een gesprek te voeren om hun ideeën te peilen.

Op de Campuslaan 53 is Colenbrander al langsgeweest, na een tip van de schoonmaakdienst van de SSHD. De gemeenschappelijke keuken ziet er echter teleurstellend schoon uit. 'Wie zich niet aan de corveelijst houdt krijgt van de beheerder van de lijst wel een schop', verklaart bewoner Ric-Paul.

De keuken ziet er wèl uit alsof er zestien generaties van veertien bewoners jaar in jaar uit hebben gekookt, gerookt en gefrituurd. Muren en plafond zijn bedekt met een vettige laag groezeligheid. Afbikken lijkt de enige manier om de ooit witte tegeltjes rond het aanrecht schoon te krijgen. 'Ach', als je er een tijdje woont merk je het niet meer', merkt Ruben op. 'Ook in de studentenhuizen in de stad die ik ken is het vaak een oude zooi.'

Positief

Maar de meeste bewoners staan wel positief tegenover een opknapbeurt. Daarna houdt het immers gemakkelijker schoon. Een paar jaar geleden hebben een paar enthousiastelingen zich nog op de tegeltjes geworpen, maar zonder speciale schoonmaakmiddelen bleek dat vergeefse moeite.

Nu gaan de bewoners samen met de SSHD aan de slag. Momenteel zijn ze bezig met het uitzoeken van nieuwe kleuren voor hun keuken. De SSHD schakeltdaarvoor een schildersbedrijf in. Of er een afzuigkap komt is nog niet zeker.

Het probleem is volgens de bewoners dat bij de oplevering alleen wordt gekeken naar de eigen kamer. De SSHD bekommert zich niet om de staat van de keuken. 'En dan degenereert de boel vanzelf', concludeert Sander. Hij vindt het wel positief dat de woningstichting de bewoners de schuld niet in de schoenen schuift.

Ook de bewakingsdienst neemt deel aan het project. Die probeert vooral het parkachtige van de campus te heroveren door het parkeergedrag te reguleren. Er komen verschillende parkeerzones (verboden te parkeren), onder meer bij de Bastille. Komend jaar wordt overal de bebording aangepast aan de wet, zodat foutparkeerders te maken zullen krijgen met de wettelijke tarieven. 'Dat is minstens tachtig gulden', waarschuwt hoofd bewaking Marcel Weustink alvast.

Het Facilitair Bedrijf zal komende jaren de op een aantal plekken 'bescheiden' lichtopbrengst moderniseren. Met de vervanging van de lichten is naar verwachting miljoenen gemoeid. Het herstellen van vernielde lantaarnpalen kost de UT jaarlijks tienduizenden guldens.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.