De UTake bezuinigt dat het een lieve lust is. Studenten worden daar bij de aankoop van hun dictaten direct mee geconfronteerd. Een groot vel attendeert erop dat pinnen wel mag, maar dat dat bij een besteding onder de vijfentwintig gulden een piek extra kost. Dit plaatst de calculerende student van tegenwoordig voor een dilemma: moet hij of zij met tegenzin een gulden extra betalen of moeten er dan maar een paar pennen, schrijfblokken en mappen extra worden aangeschaft? Nu niet bepaald een subtiele manier van klantenbinding van de UTake, maar ja, ze hebben dan ook het alleenrecht op de dictatenverkoop.
Om de getergde student enigszins tegemoet te komen staat er op de toonbank echter een riante pot pepernoten. Wie echter voor een tweede keer de hand in de pot wil steken ziet deze tot zijn grote verbazing subiet onder de toonbank verdwijnen. En dat terwijl er niet eens een briefje 'maximaal één pepernoot per persoon' op de pot geplakt was. 'We hebben nog meer klanten', is het commentaar van de verkoopster. Gelukkig is het bijna Sinterklaas geweest. Dan hoeft de UTake zich niet langer zorgen te maken over de gepeperde nota's en valt er voor de student überhaupt niets meer te graaien.
