'Mij kan het niet schelen, zolang studenten het zelf maar doen', zei Van Vught halverwege de discussie over de organisatie van de belangenbehartiging van de gebruikers. Waarmee hij onderstreepte dat het collegestandpunt geen dictaat is: het CvB wil juist een discussie op gang brengen.
Het standpunt van het college komt overeen met dat van de Toetsgroep die het CvB adviseerde over de nota 'Een inspirerend aanbod' van de Raad van de Campusvoorzieningen. Dit houdt in dat de 'campus' een onderdeel is van het geheel van studentenvoorzieningen binnen de universiteit.
Het college vindt, anders dan de RCV, de studentenvoorzieningen niet nevengeschikt aan onderwijs en onderzoek. Wel vormen zij een 'belangrijke toegevoegde waarde'. De studentenvoorzieningen moeten bijdragen aan de academische vorming en de ondernemendheid van de student. Faculteiten moeten studenten hiervoor de nodige ruimte bieden.
Binnen de studentenvoorzieningen onderscheidt het CvB drie categorieën: studentenorganisaties, de Dienst Studentenzaken (DSZ) en een facilitaire eenheid vergelijkbaar met de Dienst Campusvoorzieningen. De eerste categorie moet volledig door studenten gerund gaan worden. Verenigingen krijgen geld van de UT en huren vervolgens de faciliteiten die ze willen hebben.
Ook de verdeling van het budget over de verenigingen moeten ze, in overleg met een aan te stellen campusdecaan, zelf maar uitzoeken. De toewijzing van middelen aan de DSZ en de nog te vormen facilitaire eenheid vindt plaats door het CvB na advies van de centrale ondernemings- en studentenraad.
Uit de raad kwamen geen kritische geluiden over de filosofie achter de plannen. Kennelijk, constateerde Van Vught voorzichtig, is er overeenstemming over de idee de campus binnen de UT een grotere rol toe te bedelen dan nu het geval is. Maar, zo merkte hij ook op, de gesprekken over de toekomst van de campus beperken zich steeds direct tot de bestuursstructuur.
De discussie in de U-raad vormde hierop geen uitzondering. KPS-woordvoerder Florian Tasche vroeg zich af waarom de afgeschafte campusdecaan weer moet terugkeren, plaatste kanttekeningen bij het samenvoegen van zeer uiteenlopende verenigingen onder één koepel en bepleitte de vorming van een studentencampusraad. Verder uitte hij zijn bezorgdheid over de verplichte winkelnering die de studentenverenigingen straks in de overgangsperiode te wachten staat. DD-woordvoerder Ferdy Onink vroeg zich af of door het openstellen van de campusfaciliteiten voor verenigingen van 'buiten' de toegankelijkheid voor campusverenigingen niet in gevaar komt.
Volgens Van Vught is een campusdecaan nodig omdat het studentenactivisme onderdeel moet gaan uitmaken van de 'academische vorming'. Dat vraagt eerder om een zware bestuurlijke functie dan een beheerder. De organisatie van de gebruikers vond hij een zaak van de studenten.
Van Vught was onlangs op bezoek bij de Universiteit van East Anglia en betoonde zich enthousiast over de organisatie van het studentenleven aldaar. Alle verenigingen zijn er verzameld in een student union die zichzelf runt. De organisatie krijgt geld van de universiteit, maar verdient zelf nog meer, door bijvoorbeeld de verkoop van bier. Het bestuur van de union bepaalt hoeveel subsidie elke vereniging krijgt.
De vorming van een studentencampusraad zag hij niet zitten. 'Studenten kunnen het beste terecht op het hoogste niveau, dat is de centrale studentenraad. Ik zie niet in waarom daarvoor nog iets aparts moet komen.'
Rector Frans van Vught ziet studenten in de toekomst met onder meer winkels op de campus geld verdienen voor hun eigen voorzieningen.
