Erwin Kokkelkoren is al jaren actief theatermaker. Hij is schrijver, regisseur en acteur van stukken die hij zelf uitbrengt onder de naam Les Enfants Terribles. Vorig jaar was zijn Tales from a Traveller te zien bij Broodje Cultuur. Volgende week woensdag speelt Kokkelkoren met Ellen Boschman Hati-Hati, een lichtvoetige komedie over twee toeristen in Indonesië, die noodgedwongen een hotelkamer met elkaar moeten delen. Een toneelstuk over leven en overleven, over liefde, sex en communicatie en vooral ook het gebrek daaraan.
'Hati-Hati' is Maleis voor 'pas op!' De woorden worden gefluisterd door de Indonesische bediende die de kamer in komt om de man en de vrouw een drankje te serveren. De man is een joviale, hitsige kroegbaas met als hobby's de drie V's (Vrouwen, Voetbal en Veel drank). Hij grijpt voortdurend in zijn kruis, drinkt en rookt zich te pletter en voert het hoogste woord. Zij is een koele kakmadam en heeft een bedrijfje in 'communicatie'. Hij probeert haar te verleiden ('het is dainsdagavond en dan is hij geil'), zij moet niets van zijn opdringerigheid hebben. Beiden zijn rap van tong en er ontstaat een intrigerend spel over vriendschap, vrijheid en verlangen. De vrouw heeft hem meteen al herkend als de one night stand van vijftien jaar geleden, waar ze een dochter aan heeft overgehouden. In een onbewaakt ogenblik vertelt ze hem dit.
Het boeiende van het toneelstuk is dat het nu niet gaat om schuldvragen, om gevoelens van wrok of ander 'gepsychologeer'. De driften en dromen van de man, en de levenskracht van de vrouw, niet haar mannenhaat, zijn de thema's die in het oog springen. In eerdere voorstellingen van Les Enfants Terribles was de dood een belangrijk thema, mede door het feit dat Kokkelkoren aids heeft. In deze voorstelling staat het leven centraal, dat Kokkelkoren ziet als een chaos waarin iedereen moet zien te overleven. Van echte, gerichte communicatie tussen de twee kamergenoten is geen sprake. Een nacht lang vloeit de drank en vliegen de beschimpingen en opdringerige en afwijzende woorden door de lucht. Totdat, tegen het ochtendgloren, een aantal dingen pijnlijk helder worden. De lichtvoetigheid van de voorstelling maakt dan plaats voor een ernst. Een ernst die in feite de hele tijd al onder het oppervlak geloerd had.
Het stuk heeft hiermee wel wat van Albee's Who's afraid of Virginia Woolf, al is dit laatste stuk zwaarder van opzet. Ook daar wordt een hele nacht lang gezopen en een bitter gevecht gespeeld tussen een man en een vrouw. Bij het aanbreken van de nieuwe dag is iedereen helemaal kapot maar wel min of meer verzoend; met zichzelf, het leven èn met de ander. Maar in Hati-Hati niet te veel pijnlijke stiltes. Want, volgens Kokkelkoren, levenslust gaat nou eenmaal vaak gepaard met luidruchtigheid.
Les Enfants Terribles met Hati-Hati in de regie van Bert Oele, woensdag 12 november in de Agora van de Vrijhof, aanvang 20.15 uur. Entree f 7,50,-/ f 4,- (CK/CJP/E-pas).
Erwin Kokkelkoren en Ellen Boschman in Hati-Hati
erel.gif
