Goud
'Nee hoor, het lijkt ons niet verstandig nu al iets te zeggen. We moeten eerst overleggen met de anderen' of 'Misschien kunt u dat beter aan iemand anders vragen...' Veelgebruikte frasen wanneer je als persmuskiet op de UT meningen probeert te vergaren.
Bij medewerkers is die voorzichtigheid tot op zekere hoogte nog wel te begrijpen. Die hebben de onlangs verhoogde hypotheek, de caravan, de studie van de kinderen, twee stedentrips en de jaarlijkse ski-vakantie in het achterhoofd. Van studenten zou je echter lef, durf en pit verwachten. Vlammende discussies en woelige strijdtonelen. Zeepkisten.
Nee hoor, niet in 1997. Ook de actieve student denkt voortdurend aan de lange termijn. Is het strategisch wel verantwoord zomaar mijn mening te geven? Speel ik het college van bestuur daarmee niet in de kaart? Dat weet dan dat de verenigingen het onderling ook niet eens zijn.
'We hebben als RCV, COP, De Alliantie en het campuscollege afgesproken dat we nog even niets zeggen over de plannen van de Toetsgroep', zei RCV-voorzitter Danny van Voorden deze week toen hem om een reactie werd gevraagd. Het weerwoord dat de anderen allang hun mening hadden gegeven werd met een teleurgesteld 'oh, daar moeten we het dan eens over hebben' beantwoord.
Eigenlijk heeft het college van bestuur de studenten al precies waar het ze wil hebben: in een hoekje. Voorzichtig en als bange muizen laveren de studenten langs de resten van het studentenzelfbestuur. Dat kan en moet anders. Kop op. Toon lef. Zeg wat je voelt, denkt en vindt. Wat hebben jullie nog te verliezen? Spreken is goud!
Eindig
Het doek valt voor Friese studentenvereniging Tsjerk Hiddes. De slechts twaalf laatsten der Mohikanen zien geen reden nog langer door te gaan met het in verenigingsverband 'in burgje sûpe' en 'fierljeppen'. Half november hebben ze een laatste algemene ledenvergadering en dan worden ze het wel eens over het ten grave dragen van hun wat ooit begon als een gemotiveerde vriendenclub.
Triest voor de komende generaties Friese studenten? Nee, ze hebben het aan zichzelf te danken. Zij geven de voorkeur aan de grote algemene studentenverenigingen. Daar waar de grootste levensvraag is welke corsage je voor het gala moet verzinnen. Waar potjeslatijn wordt gebezigd in plaats van een prachtige streektaal. Waar tradities het niveau hebben van het schieten met doperwten.
De Friezen zullen ten onder gaan in de massa waar weinig aandacht is voor alles buiten de grote gemene deler. Of nog veel erger: ze worden de grote gemene deler. Bah.
