Het idee kwam spontaan op toen ze eens met een paar Limburgers in de VB zaten. Wat die lui van Tsjerk Hiddes konden, dat konden zij ook, alleen dan zonder rituelen en hiërarchie. Dat hoeft van de Limburgers niet. Gewoon, gezellig, gemoedelijk, zoals Limburg is. Het klinkt cliché, maar zo voelen ze dat nu eenmaal. Het moet zijn alsof je thuis bent en denkt, kom ik ga eens even in de kroeg kijken of het er gezellig is.
Limburger zijn is anders. Je bent immers altijd herkenbaar aan dat charmante accent. Limburger zijn is bijzonder. Want steeds minder mensen leren dialect. Davids familie woont al sinds mensenheugenis in Limburg. Dialect is zijn moedertaal, waarin hij het gemakkelijkst praat. Dat geldt voor veel Limburgers. Toen hij net studeerde werd hij gebeld door een voormalig klasgenoot. Gewoon, om even plat te kallen. Aan het dialect kun je op de kilometer iemands afkomst bepalen. Het verandert van noord naar zuid van 'hollandachtig' tot 'zangerig'.
De ouders van Joris zijn import, Brabanders. Thuis werd 'iets' van Hollands gesproken. Hij heeft het dialect buitenshuis geleerd. En kan zich wel ergeren aan het onaangepaste van sommige Limburgers. Ouderen die geen Nederlands spreken. Het geklit van sommige provinciegenoten. De onbeleefdheid dialect te spreken in Hollands gezelschap. Of het zich afzetten tegen 'het volk van boven de rivieren'. Je moet niet overdrijven.
Anderzijds, er zijn mensen die willen ontkennen dat ze Limburgers zijn. Die na twee, drie jaar boven de rivieren het accent afgeleerd hebben. Dat is hun goed recht, maar niet nodig. Het klink toch gezellig?
Ze hadden ook naar Eindhoven kunnen gaan natuurlijk. Maar Twente trok hen meer. Natuurlijk is er onder jongeren een drempel om het gemoedelijke Limburgse nest te verlaten. Dat bepaalt zeker de keuze van de studentenstad. Er zijn scholieren die echt weg willen. Maar de meesten willen dicht bij pap en mam blijven. Zij horen daar tussenin. In Twente hebben ze het goed naar het zin. David kijkt zelfs wel eens naar TV Oost. Die Twentse trots, dat herkennen ze.
Maar Limburg heeft een speciaal plekje in hun hart. Daar voelen ze zich ontspannen. Honderd meter van het ouderlijk huis beginnen de heuvels en de bossen. Als-ie mocht kiezen, zou David na zijn studie in Zuid-Limburg gaan wonen. Daar denkt hij toch sneller te aarden dan in een drukke stad in het westen. Joris is reëel, het gaat om de interessante baan en in Limburg zitten niet zo veel interessante bedrijven. Hij kan altijd even terug, naar z'n ouders. Maar ja, hij is een beetje import.
Ze horen op de UT steeds vaker een zuidelijke tongval. Op de flat van David zijn vijf eerstejaars aangenomen. Waarvan twee Limburgers. Nee, die zijn niet alleen gekozen vanwege hun afkomst. 'Je hebt zelfs niet-leuke Limburgers.'
Voor informatie over d'n Koempel: David Daamen, (489)5011.
