Dat Veltman de afgelopen jaren in studentenkring zijn sporen heeft verdiend bleek uit het huldebetoon door DRV Euros. Aan het slot van de officiële bijeenkomst voerde de roeivereniging een skiff ten tonele, de boot waarmee UT-student Joris Loefs onlangs Nederlands kampioen werd. Veltman reageerde licht geschrokken met de vraag of hij wellicht, in een onbewaakt moment, een cheque had uitgeschreven ter bekostiging van het gevaarte.
Dat bleek mee te vallen. Hoewel Veltman, zoals hij zelf erkende, eerder het nodige geld gestoken had in de aankoop van een boot voor de succesvolle Oude Vier, werd hem dit keer slechts gevraagd de genoemde skiff ten doop te houden. De presentatie van de strak in het pak gestoken Eurosleden ging gepaard met een promotiefilmpje waarin Euros' trots, de Oranjeroeiers Niels van Steenis en Joris Loefs, de toon zetten. Waarna Veltman onder applaus werd benoemd tot lid van verdienste van DRV Euros.
Saillant detail was dat de Eurosroeiers als enige studenten tot de zaal (BB-2) waren toegelaten. Andere studenten konden het spektakel alleen in een belendende ruimte via een videoscherm volgen, hetgeen enig gemor veroorzaakte. 'Studenten zijn nu eenmaal wat rumoeriger', legde Veltman uit. 'En dat kunnen we nu niet hebben', moet hij er bij gedacht hebben.
Gastspreker dr. N. de Voogd, de Delftse CvB-voorzitter, verraste zijn Twentse collega met de gouden erespeld van de TU Delft. Hij noemde de rijkbesnorde Delftenaar een oplossingsgericht bestuurder met liefde voor het schone Drienerlose groen. Maar ook een westerling die het in Twente niet altijd even gemakkelijk heeft gehad.
Kwinkslag
Mevrouw prof.dr. J. van Eijndhoven, directeur van het Rathenau Instituut en lid van de raad van toezicht van de UT, wees er in haar toespraak op dat de universiteiten nog steeds te kort schieten in maatschappelijke relevantie. Rector Frans van Vught omschreef Veltman, met hij wie hij nogal eens in de clinch lag, als een man die zelden zijn standpunt veranderde en vaak al met een oplossing kwam nog voordat het probleem was geformuleerd.
Veltman zelf liet zich, in oraal opzicht, uiteraard niet onbetuigd. In wat eerder een speech was dan een rede, liet hij de ene kwinkslag op de andere volgen en goochelde hij met de draad van zijn verhaal. Om langs zijn neus weg nog te melden dat hij twee dagen eerder in het huwelijk was getreden.
Het slot van het lied was dat de vertrekkende bestuurder met een druk op de knop symbolisch een computergestuurde speelautomaat in werking zette, waarmee het carillon achter het BB-gebouw binnen een paar weken wordt uitgerust. Het (nog aan te schaffen) kostbaar kleinood, aangeboden door de UT-gemeenschap, gaat ervoor zorgen dat de beiaard op gezette tijden over de campus zal klinken.
Veltman was blij verrast. Hij had zich meerdere malen laten ontvallen dat het carillon veel vaker te horen moest zijn. Zo niet bij bruiloften enpartijen, dan wel aan het eind van de ochtend- en middagcolleges, op open dagen en evenementen als de Batavierenrace. Die wens wordt dus vervuld. In besloten kring werd Veltman (na afloop van het diner in een feesttent op het terrein) later op de avond waargenomen in de Pakkerij, zijn geesteskind.
