De IK-kamer is uitgeruimd. Wat nog rest is het schrijven van een eindverslag, twee borrels en de enquête onder de eerstejaars. De laatste stuiptrekkingen van het leven als IK'er. Sommige van zijn collega's hebben er wat moeite mee, vertelt Chris. Zij voelen zich ontheemd.
Hij heeft daar niet zo'n last van: 'Aan de ene kant is het jammer dat het is afgelopen, aan de andere kant ga ik weer een leuk jaar tegemoet. Eerst op studiereis naar Argentinië en Brazilië en daarna op stage naar Australië.'
Hij wilde 'iets' naast zijn studie doen en overwoog verschillende mogelijkheden. Voordeel van de introductie vond hij dat het een afgerond 'project' is. Huisgenoot Arjen was lid van de IK'96. Ook dat hielp mee. En tijdens zijn eigen intro heeft hij zich enorm vermaakt. 'Dat hele groepsgebeuren. Bij de openingsshow ben je nog volledig onwetend over alles en iedereen en na drie dagen kun je je niet meer voorstellen dat je zo hebt gezeten.'
De IK-leden zijn al vóór de zomer van vorig jaar gerecruteerd. Chris mikte op het vice-voorzitterschap. Bij studievereniging Isaac Newton had hij wel eens wat commissiewerk gedaan, maar verder niks. Het voorzitterschap leek hem te hoog gegrepen. Hij bedacht zich toen hij vorig jaar als superactivist zag wat de verschillende functies inhielden.
'De voorzitter is intern een belangrijke figuur. Hij leidt de vergaderingen en zorgt dat iedereen zich aan zijn tijdschema houdt. Daarnaast is hij het gezicht naar buiten, bijvoorbeeld als het om sponsoring gaat. Het leek mij dat je van het voorzitterschap erg veel kon leren. Meer dan als je algemeen lid bent of zoiets. Niet dat ik zo'n cv-neuker ben. Het gaat om je eigen ontwikkeling. Je kunt wel in tien besturen gaan zitten om je cv vol te krijgen, maar je moet toch kunnen bewijzen dat je iets geleerd hebt.'
De IK'ers van dit jaar zijn geen grote vrienden geworden. Ze waren te verschillend, zegt Chris. Er werd veel, en vaak verhit, gediscussieerd. Het had soms wel wat minder gemogen. 'Het is wat dat betreft een goede testcase geweest voor iedereen, we hebben veel geleerd. Je kunt zeggen dat we botsten. Maar je kunt ook zeggen dat we vanuit totaal verschillende gezichtspunten wel een goed resultaat hebben bereikt.'
Hij is er niet de man naar om met de vuist op tafel te slaan en de knoop door te hakken. Als de keuze ging tussen A en B werd het vaak C, een compromis waar de hele groep achter stond. 'Als mensen ergens tegen zijn, werken ze er toch niet aan mee.'
'De hele introductie' noemt hij een hoogtepunt van zijn IK-jaar. Een voor de hand liggend antwoord, maar wel gemeend. Van eerstejaars heeft hij gehoord dat ze het geweldig vonden. Alle onderdelen zijn perfect verlopen. Wat er achter de schermen af en toe mis ging is niemand opgevallen. Ter verhoging van de introductievreugde was er bovendien dat prachtige zomerweer.
'Probeer ook te genieten en niet alleen te werken', had de IK'96 geadviseerd. Dat heeft hij gedaan. Fantastisch, overal blije eerstejaars. Natuurlijk, de formule is beproefd en de IK schaaft alleen wat bij. Zo zijn dit jaar de inschrijving en Campuspop naar buiten verplaatst. Nieuw was het absurdistische theater rond 'leven en leren', gepresenteerd door de Dienst Studentenzaken.
Maar hij heeft een 'hele lijst' geleerd. 'Je moet het met z'n allen gewoondoen, jezelf blijven, ook als het gestresst wordt rustig blijven, blijven luisteren naar elkaar en elkaar blijven respecteren', somt hij op.
Wat hij nog even kwijt wil, zijn bedankjes. Tijdens het slotwoord is hij de IK's van de faculteiten vergeten. En de verenigingen. Want afgezien van het gooi- en smijtwerk tijdens de Grande Bouffe is de samenwerking perfect verlopen.
Gevraagd naar zijn bijnaam 'de irritante', lacht hij een beetje zuur. Die heeft hij aan zijn flatgenoten te danken. 'Ik schijn nog wel eens irritante grappen te maken. Daar word ik tot irritants toe mee achtervolgd.'
