Excursie

| Redactie

Een excursie moest er komen. Een landbouwexcursie. Dat is een soort traditie. De zittende voorzitter van de Europese Ministerraad gaat altijd een dagje met zijn vakbroeders langs de paradepaardjes van onze gemeenschappelijke landbouwpolitiek. Dus deze keer was Jozias aan de beurt. En ik mocht het organiseren. En dat viel nog niet mee. Want het Nederlandse voorzitterschap staat in het teken van de verbroedering. Onze gasten mogen op geen enkel moment voor de borst gestoten worden. En daarmee vielen de meeste bestemmingen af.

Zo had ik de ministers graag een modern melkveebedrijf getoond. Ons struise stamboekvee, de voercomputer, de melkrobot, ja, ik zou schermen met ons lage kiemgetal. Maar dat mocht dus niet. Want als de Italiaanse landbouwminister zo'n 10.000 liter melkkoeltank ziet volstromen, dan begint hij meteen te mekkeren dat zijn boeren dat ook wel willen, maar dat hun quotum dat niet toelaat.

Waar zijn carbonada vandaan komt, dat zou je hem wel kunnen tonen. Maar helaas geeft dat weer andere problemen. De Belgische boeren hadden hun minister al laten weten dat als ie het zou wagen om ook maar één voet op het erf van een Nederlandse varkenshouder te zetten, dat ze hem dan een jaar in quarantaine zouden doen. In zo'n kelder van Dutroux.

Akkerbouw kon ook niet. Want als je in Nederland op een akkerbouwbedrijf komt, dan kom je onvermijdelijk bij een aardappelveld. En iedereen die een beetje thuis is in de geschiedenis van de Europese verhoudingen weet dat dat is uitgesloten. Als de Ieren hun minister in gezelschap van een Engelse minister bij een aardappelveld zien staan, dan vlucht de ene helft naar Amerika terwijl de andere helft zich aanmeldt bij de IRA.

Bleef over de glastuinbouw. Maar dat gaf weer problemen met de Fransen. Voor Frankrijk staan onze kassen synoniem voor drugs. Een Franse minister kan zich daar alleen maar vertonen wanneer hij wordt vergezeld door een 200 sterk leger van de narcoticabrigade. Geboeid aan armen en benen zal die arme tomatenteler worden meegesleurd door de Arc de Triomphe.

En zo komen we dan uit op de enige plek in Nederland waar geen sprietje landbouw is te zien: op de stormvloedkering in de Oosterschelde. Er waait een straffe noordwester. De lippen worden zilt. En Jozias houdt een vlammend betoog waarin hij eraan herinnert hoe God de aarde scheidde van de zeeën en dat Hij daarna de mens schiep om die aarde te bewerken en te bewaren. En alle ministers begrijpen onmiddellijk de symboliek. Zij zijn God. Zij moeten de voorwaarden scheppen, regeren over leven en dood van eendagsbig en gekke koe. En de boeren moeten werken in het zweet hunner aanschijns.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.