Zelfbevlekking
Ha, ha, je blijft lachen met die hoge heren. Mits deze brief als grap is bedoeld tenminste. Anders is het pure zelfbevlekking. Het waren studenten die dat heerlijke dagje uit voor de bobo's hadden bedacht en uitgevoerd. En dat applaus bij de binnenkomst van Veltman en Van Vught was echt niet daverender dan het applaus dat de andere deelnemers ten deel viel. Een beetje student weet niet eens wie de collegevoorzitter van zijn universiteit is. Laat staan dat hij extra hard klapt voor een deelnemer die het zonder team moet doen.
Respectloos
Niemand kan er omheen. De Afrikaanse beeldhouwwerken die op de campusboulevard staan opgesteld vragen onherroepelijk de aandacht. De betonnen vierkante bak, het Information Plaza van Andrea Blum, steekt grauw en kil af tegen de esthetische beelden. Streelbare beelden in twee lange parallelle rijen opgesteld. Zo mooi en bijzonder dat TV-Oost er aanleiding in zag om de UT eens te gebruiken als achtergrond voor het weerpraatje.
Maar misschien is dat wel helemaal fout en moet kunst op de campus eerder van gewapend beton gemaakt worden, wil ze bestand zijn tegen de uitwas die hier rondspookt. Het is te triest voor woorden. Binnen een paar dagen tijd is er zowel een beeldhouwwerk gejat als er een vernield.
'Het is ook vragen om moeilijkheden die beelden zo open en bloot ten toon te stellen,' hoor je mensen denken. Volslagen onzin. Je kop uitsteken door kunst eens uit de daarvoor ontworpen ruimtes en vitrines te halen, is geen vragen om moeilijkheden, dat toont juist lef. En die lef verdient respect, net als het beeldhouwwerk zelf.
Vragen om moeilijkheden, dat is ook over korte rokjes, decolletés en hotpants gezegd. Ook hiermee wordt iedere lef de kop ingedrukt en worden verkarchtingen goedgepraat. Het vernielen van een kunstwerk 'omdat het erom vraagt' is ook een vorm van respectloos verkrachten. Maar de beeldhouwwerken blijven eigenwijs staan waar ze staan. Emancipatie is strijd.
