Bijna achttien uur of, in afstand, ongeveer 275 kilometers lang afzien. Natuurlijk verdeeld over 25 lopers, maar dat maakt de prestatie er niet minder om. De Batavierenrace: de grootste studentenestafette van Europa. Afgelopen zaterdag werd hij weer gelopen. Voor de 25-ste keer. Met lopers uit vele landen, favorieten, achterblijvers, feest, bier, muziek en bobo's 'die hun ogen uitkeken, omdat wij op de UT zo goed voor onze universiteit zorgen', aldus Tonnie Buitink. Kortom: een evenement om trots op te zijn.
Wanklanken waren er amper. Tja, een busje van de organisatie raakte betrokken bij een aanrijding en moest het met een achterlicht minder doen. De kastjes van de tijdwaarneming waren niet waterdicht en raakten hier en daar ontregeld. Hierdoor kwamen de uitslagen later binnen dan verwacht. 'We hebben alle uitslagen ook met de hand geklokt', vertelt Sebastiaan Smeitz van de tijdwaarnemingsploeg. 'Met veel rekenwerk zijn we er uiteindelijk uitgekomen.'
Alles kwam op zijn pootjes terecht. Ook voor Femke Haan, een van de fietsende begeleiders van Sparks Forever, die een astma-aanval kreeg. Ze had haar medicijnen niet bij zich en leek hierdoor de laatste etappe te missen. Maar de organisatie wist raad: eenmaal bijgekomen was ze nog net op tijd voor de laatste herenetappe. Zo gezegd, zo gedaan. Ze liep haar tocht in iets meer dan 54 minuten. Femke kwam net voor de laatste heer binnen. Knappe prestatie.
Tijdens het feest na afloop werd een student met een hoofdwond afgevoerd naar het ziekenhuis. Hij kwam in de Vestingbar ten val. Een dag eerder verwondde een student zichzelf aan zijn oog en moest per taxi naar de polikliniek.
De originaliteitsprijs, voor de grappigste deelnemers, ging naar de lopers die verkleed als bruidspaar over de finish kwamen. Dame en heer van de Tiger's Family liepen samen de laatste etappe. Geheel volgens traditie tilde de man de vrouw over de drempel van het poortje. Drie taarten bij de prijsuitreiking vielen hun als beloning ten deel.
Het Zweedse paard, het houten beeldje voor de winnaars van het algemeen klassement, ging naar de Tartantrappers. Tegen de verwachting in liepen zij de (S)lopers er ruim uit. De achterstand van de (S)lopers bedroeg met een totaaltijd van 9.45.03 bijna acht minuten. In de universiteitscompetitie ging 't Haasje van de Katholieke Universiteit Nijmegen met de eerste plaats aan de haal. Tweede en derde waren de teams van de Landbouwuniversiteit Wageningen en de Rijksuniversiteit Groningen.
De prijs voor de snelste loper in de gemeente Haaksbergen ging naar de Tartantrappers. De Veltmanbokaal, voor het snelste Enschedese team, was voor Kronos 1. De Grolschbokaal voor de snelste lopers op de slotafstand kwam in handen van Kristijna Loonen en Remco Kortenhoeve.
Collegevoorzitter Ben Veltman en rector Frans van Vught liepen beiden de laatste etappe. Van Vught zette voor het BSK-team een tijd neer van iets minder dan 38 minuten. Veltman moest het zonder team doen. Hij liep de slotafstand puur voor zijn lol in iets meer dan 42 minuten.
Na afloop was het feest. In de Vestingbar was het zo druk dat je over de koppen kon lopen. In de Vrijhof speelde Frank Bouwmeester met zijn Bartenders Reunion de sterren van de hemel. Het bandjesfestival werd gewonnen door Where's my brain, die daarmee tien kaarten voor Lowlands verdiende. De band speelde volgens de unanieme jury 'lekkere dynamische muziek en kon het publiek goed meekrijgen'. De Europese première van Beavis and Butt-head in de Agora zat vol.
Ondertussen vertrok ook de luchtballon van Grolsch met de twee gelukkige prijswinnaars van de Batavierenracewedstrijd. Zij beantwoorden de vraag 'Hoeveel liter bier is er tijdens de 24 Batavierenracefeesten geschonken?' correct: een kwart miljoen liter. Na de luchtdoop werden de twee dames verheven in de adelstand. Ze mogen zich nu groothertogin en koningin van Enschede tot Rijssen noemen. De vaart was een belevenis: 'Overal langs deroute kwamen mensen uit hun huizen om naar ons te zwaaien.' Eng vonden ze het niet: 'Het griezeligste was eigenlijk de verheffing in de adelstand. Dat gebeurde door een haarlok in brand te steken en vervolgens te blussen met bier.'
Het feest ging door tot in de vroege uurtjes. Voor de vijfhonderd medewerkers was dat echter veelal te laat. Zij waren sinds vrijdagmorgen in touw en wilden maar één ding: rust.
