Onder ruime publieke belangstelling bedwongen afgelopen maandag 32 studenten en één medewerker de WB-toren. Zij lieten zich aan touwen van het vijftig meter hoge gebouw naar beneden zakken. Een peulenschil, voor de echte alpinisten van TSAC (Twentse Studenten Alpen Club), die de technische organisatie verzorgden. De steile wanden die zij het liefst bedwingen zijn al gauw een metertje of achthonderd hoog.
Bovenop het WB-gebouw bleek vijftig meter eng zat. 'Ik had wel verwacht dat er een ambulance klaar zou staan', merkte een van de studenten op. Geen van de 33 waaghalzen liet zich echter alsnog ontmoedigen. Al gaf de stap over de rand van het dak de meesten een wel erg oncomfortabel gevoel.
'In de poephouding' moesten de abseilers. Eenmaal in de touwen ging het afdalen haast vanzelf. Weer veilig op de grond spraken de meesten van een kick. Al vonden ze de grote grijze muur niet bijster interessant. 'Als iedereen is geweest, vraag ik of ik nog een keer mag', was een van de tevreden reacties.
