San José, Republica California, Maart 2047 - Volgens historici bewijst een onlangs gevonden schijf silicon dat deze stof voor de Grote Blackout een ware goldrush heeft veroorzaakt in het gebied rond San José. Siliconenschijven waren zo kostbaar, dat ze door de rich and famous niet op maar in hun borsten werden gedragen, vermoedelijk om diefstal te voorkomen.
De prijs van silicon was gebaseerd op pure windhandel, waarbij met name de zogenaamde windhozen gretig aftrek vonden. Op 1 januari 2000 ontwikkelden deze tot dan toe weinig actieve depressies zich op nog onverklaarbare wijze tot één allesvernietigende orkaan. De Blackout was een feit.
Al wat sindsdien van de menselijke kennis is overgebleven zijn wat goeie verhalen en meer dan 25 miljoen doosjes met zilverkleurige schijfjes. Onderzoekers zijn al 46 jaar bezig de doosjes open te krijgen, waarna het ontcijferen van het miniscule brailleschrift kan beginnen.
De siliconenvondst bleek slechts het begin van een grote archeologische opgraving die nu al de 'Vallei der Siliconen' wordt genoemd. Begin maart was hier een expositie van paleotechnische hoogstandjes te bezichtigen. De opgravingen in de tienduizend m2 grote expositiehal zetten flinke vraagtekens bij onze huidige kennis over de tijd voor de Blackout.
Zo blijkt uit de vondst van kleine zwarte doosjes met de initialen GSM dat het menselijk communicatievermogen vrij primitief was. Met behulp van hoogfrequente radiogolven werd destijds gepoogd de hersenactiviteit van omstanders positief te beïnvloeden, een tamelijk willekeurig proces dat weinig meer opleverde dan wat hoongelach en hoge rekeningen.
Doosje
Niettemin was dit een favoriet tijdverdrijf, dat hooguit in populariteit werd overtroffen door het over een matje rollen van een klein grijs doosje met knop en staart. Deze zogenaamde 'muis' was verbonden met een vrij primitieve rekenmachine die bestuurd werd door kevers. Het vrij arbitraire gedrag dat door deze kevers werd vertoond diende voornamelijk om kantoorpersoneel alert te houden en de muis niet uit het oog te verliezen. De resulterende verlammingsverschijnselen werden simpelweg genegeerd.
In de nu opgegraven hal bevond zich een speciale opstelling waarmee Twentse ergonomen rond 1997 een nieuwe manier introduceerden om zowel de verlamming als het al langer bestaande communicatieprobleem aan te pakken. Door zogenaamde oogbesturing konden andere mensen op afstand zien waar iemand naar keek. Hierdoor werd het niet alleen mogelijk te bepalen met wie men sprak, maar ook waarover, een tot dan toe ongekende luxe.
Een van de meer bizarre vondsten is een vierkante kristallen bol uit Stanford. Door ionisering van de atomen kon hiermee met behulp van twee laserstralen een driedimensionaal beeld worden opgewekt. De grootte van het display bleef beperkt tot 1 cm2 en de kleur tot groen. Dit had als voordeel dat de al te bloederige 3D-effecten van het avondnieuws zelfs voor slechthorenden niet waarneembaar waren. Gelukkig kon met behulp van een vergrootglas een wat pipse nieuwslezer alsnog in huis geïnviteerd worden.
Globe
Reizen had eind vorige eeuw weinig meer met verplaatsen te maken. In een poging het inmiddels tot de Nederlandse landsgrenzen uitgegroeide Schiphol een halt toe te roepen construeerden Duitse wetenschappers een model van de wereld. Door het roteren van een plastic globe kon aldus elke plaats digitaal bezocht worden. Reizigers konden daarbij in detail inzoomen op elke gewenste plek - dat wil zeggen, binnen Berlijn. De onderzoekers hoopten hun 16 gigabyte model verder uit te breiden tot een kleine 542876,2 terabytes en waren net halverwege hun model van het Amazonegebied, inclusief alle nog onbekende diersoorten, toen de Blackout toesloeg.
Technici waren eind vorige eeuw nog weinig succesvol met het implanteren van computers. Een Amerikaanse technomaad die niet meer met zijn apparatuur wilde rondsjouwen bouwde daarom een gecomputeriseerde ligfiets. Bij iedere benadering door een onbetrouwbaar geacht sujet belde het ding echter 911 om voor de zekerheid zijn GPS-coördinaten door te geven aan een verbouwereerde telefoniste. Dit leverde op een reis coast-to-coast 563 doorgebrande telefooncentrales op. De technomaad bouwt nu een micro-schip.
Opgravingen van Columbia University, NASA en de US Air Force tonen aan dat de meeste mensen voor de Blackout in een zuiver visuele droomwereld leefden. Bouwvakkers maakten gebruik van een virtuele werktekening die over de werkelijke constructie werd geprojecteerd om te zien waar ze hun boutjes moesten plaatsen. Aerodynamici gebruikten virtuele windtunnels om te zien hoe een ruimtevliegtuig de lucht kon omzeilen. Gehoor, reukvermogen en tastzin van de virtuele mens moeten weinig ontwikkeld zijn geweest.
De recente vondst van een joy-stick die terugduwt maakt echter aannemelijk dat mensen wel meerdere zintuigen hadden, maar deze meestentijds negeerden. Dit verklaart wellicht waarom het tot de Blackout heeft moeten duren voor men ontdekte dat zelfs een willekeurige steen interessanter aanvoelt dan een beeldscherm. Wie de expo nog wil zien, heeft pech. De opgraving is afgedekt met plastic en volgestort met beton. Men hoopt dat een technologische doorbraak nog minstens 50 miljoen jaar op zich laat wachten.
