Laat ik beginnen met de stagecoördinatoren. Ooit, zo'n twee jaar geleden, had ik nog het plan om op stage te gaan. Dus op bezoek bij de stagecoördinator. Deze vertelde mij dat ik naar Duitsland kon, en naar Duitsland. Japan? Nee, dat was wel erg moeilijk hoor. Spanje? Hmmm, hmmm. Laat maar.
Afgelopen jaar hebben we met een ploegje van zes een studiereis naar India georganiseerd. Een vijftiental nieuwe contacten aangeboord in India. Maar van de stagemeneer hoor je helemaal niks. Erg vreemd. En je hoort iedereen over die mensen klagen. Huisgenoot: 'Die vent kan helemaal niks regelen. Ex-huisgenoot: 'Tsjonge tsjonge tsjonge jonge, niks weet-ie.' Vriend: 'Ik regel het wel via de vakgroep.'
Is het niet een leuk plan om ze (de stagecoördinatoren) allemaal bij elkaar te zetten? Ik bedoel, dit is toch een ondernemende universiteit? Kunnen ze krachten bundelen. Een soort centraal stagebureau, waar elke student van welke studie dan ook zich met plezier kan melden voor en stageplek in Timboektoe.
Verder heb je nog die sukkels op Calslaan. Wat een losers. Stroom eraf, alles bedorven. Ik kan me herinneren dat het die dag zo'n 1 graad celsius boven nul was, overdag dan. Zet die vriezer en koelkast met inhoud buiten, slot erop, niks aan het handje. Dat noemt zich dan vindingrijk techneut.
The Game is een enorme kontfilm. Een universiteit is een wetenschappelijke instelling, geen stoomcursus bedrijfsleven. De Amerikaans samenleving is ziek, en onze samenleving gaat ook hard die kant op. Het is slecht weer. Rest mij nog te zeggen, allen een héél fijne kerst, een goede jaarwisseling en veel mooie voornemens.
De auteur is student Technische Natuurkunde. Hij geeft de pen door aan Bastiaan de Geeter, aio membraantechnologie.
