Op de hoogste etage van het EL/TN-gebouw huist dr. Ko van der Weele. De jarige - hij wordt vandaag 39 - kijkt uit over de bossen van Drienerlo. Theoretische Natuurkunde staat op het naambordje van zijn deur. 'Maar dat klopt niet meer, want sinds de komst van professor Kelly ruim een jaar geleden heten wij Computational Material Science. Het woord vakgroep is ook verdwenen, tegenwoordig zijn wij een leerstoel', vertelt hij.
Computerberekeningen behoren tot zijn huidige vakgebied. Maar veel achter zijn pc zitten doet hij niet. 'Ik ben van huis uit een analyticus, ik denk eerst van tevoren alles uit. Te snel naar een computer rennen is naar mijn idee niet goed.'
Van der Weele hield zich eerst bezig met chaos, maar nu is kijken naar allerlei materiaaleigenschappen van stoffen zijn werkterrein. 'Het geheim zit in de elektronenstructuur, hoe ze verdeeld zijn tussen de atomen, die opgesloten zitten in bijvoorbeeld een kristalstructuur.'
Ook al vragen onvoorspelbare bewegingen in een goed gedefinieerd systeem, oftewel chaos, niet meer al zijn aandacht, het blijft Van der Weele boeien. Nog altijd geeft hij er les over. 'Hoe ik chaos onderzoek? Denk maar aan een slinger. Als die afwijkt van zijn standaard op en neer gaande beweging dan heb je chaos, en dat bestudeer ik.'
'Met een slinger kun je bijna alle bewegingen beschrijven. Het lopen van mensen, het springen van kangoeroes, maar ook alle soorten manoeuvres van paarden. Daarmee kunnen we nu bewegingen voorspellen en afwijkingen snel opmerken. Vierpotigen hebben we door en zes- en achtpotigen lukt ook wel. Maar de grote uitdaging is de duizendpoot. Zestien paar slingers verbonden met spiralen, de spieren en pezen. Een prachtig geheel, lijkt me. Helaas ga ik daar niks mee doen, want de elektronen roepen me.'
