De tentamens zijn voorbij. Een periode van hard studeren, nachtjes doorbikkelen en vooral veel koffie drinken ligt achter ons. De rust is teruggekeerd. Of toch niet?
Als je op de kalender kijkt, moet je toch echt tot de conclusie komen dat het over twee dagen alweer zover is: Sinterklaas. Het opgeluchte gevoel waar je van genoot, maakt plaats voor een minder prettig gevoel: "ik moet nog iets doen". De lootjes die je onder het motto van "dat komt later wel" heb weggelegd, worden ineens orde van de dag. Er moet voor flatgenoten, familie, vrienden en kennissen een surprise plus gedicht gemaakt worden. Vol goede moed stap je dus maar op de bus naar de stad, met het doel leuke cadeautjes te vinden. Daarnaast moet het nodige knip- en plak materiaal ingeslagen. Nadat alle ingrediënten verzameld zijn, kan er met de uitvoering begonnen worden. Karton- en papiersnippers en lijmresten verspreiden zich langzaam door je kamer. Al je creativiteit stop je in constructies van papier-maché en ijzerdraad. Een naar lijm riekend geheel is het eindresultaat. Dan komt de laatste stap: het gedicht. Rijmwoordenboeken, Internet en oude gedichten; alles wordt uit de kast gehaald. Volledig uitgeput van al die werkzaamheden zak je achterover in je stoel en aanschouw je jouw gift. Voldaan denk je dat het erop zit, totdat je je afvraagt of je niet nóg een lootje had....
Ja, naast tentamenstress bestaat er ook sinterklaasstress. Net als bij een tentamen weet je dat het eraan komt, maar je stelt het zo lang mogelijk uit. Dus als je morgen weer in de volgepakte trein stapt en je tussen alle surprises een plaatsje zoekt en ook nog hier en daar een student hevig ziet schrijven, dan weet je wat er aan de hand is: de sinterklaasstress heerst.
De auteur studeert elektrotechniek. Hij geeft de pen door aan Roelf Slopsema, student technische natuurkunde
