'Blijf nou eens van me af, ik wil slapen.'
'Je trekt toch niet voor niets die zijden slip en dat korte hemdje aan?'
'Niet om te gaan vrijen.'
'Waarom dan?'
'Gewoon om mooi te zijn.'
'Ja, voor wie dan in hemelsnaam, hier?'
'Mezelf.'
'Jezelf?'
'Man, je snapt ook niks. Draai je nou maar om en ga slapen. We moeten morgen weer vroeg op.'
'Ja, maar ik...'
'Welterusten.'
De tijd dat feministen met gemillimeterd haar in paarse tuinbroeken rondliepen is voorbij. Vrouwen mogen weer 'vrouw zijn' en dus ook vrouwelijke kleren dragen. Niet dat ze met een sexy look mannen proberen te verleiden. Nee, dames dragen soepele rokjes, strakke broeken en blote truitjes omdat ze zich er lekker, ontspannen, zeker en mooi in voelen. 'State of the art' feministen zoals Malou van Hintum staan zelfs toe dat een dame haar 'typisch vrouwelijke charmes' benut om haar doel te bereiken. Een korte kokerrok geeft macht. En die macht moet je gebruiken.
Volgende week dinsdag wordt de reizende tentoonstelling van het Bureau Emancipatie in het CT-gebouw geopend. Een goede reden om in de lange kale gangen en de kille technologische kantine van het complex op zoek te gaan naar... 'vrouwelijke vrouwen'.
Aaah meisjes
'Nou eh... wat zal ik eens zeggen.' De CT-studentes Annemarie Zegers en Tessa ten Cate - allebei in slobbertrui en spijkerbroek - aarzelen als ze de vraag voorgelegd krijgen of ze in de kantine extra opvallen omdat ze vrouw zijn. Tessa: 'We hebben er in ieder geval geen last van. Heel soms krijg je van bepaalde specifieke mannelijke figuren extra aandacht. Maar overal lopen wel jongens rond die bij het minste of geringste denken: Aaah een meisje. Misschien valt de extra aandacht wel mee omdat bij chemische technologie relatief veel vrouwen studeren. Het percentage zal zo rond de 20 procent liggen. Wat dat betreft ben ik blij dat ik geen EL of TN doe. Stel je voor: je bent het enige meisje van je jaar...'
Toch dragen ze geen typisch vrouwelijke kleren? 'Nee ben je gek, dat zou hier te veel opvallen', reageert Annemarie meteen. 'Zomers doe ik natuurlijk wel een bermuda aan, maar over een sexy jurkje of een kort T-shirtje zouden de jongens maar opmerkingen maken.'
Judith Inberg, aio bij de onderzoeksgroep STEP (Synthese en Technologie van Engineering Plastics), draagt stoere werkkleren terwijl ze met een grote vetspuit haar spuitgietmachine smeert. Alsof ze zo uit een Postbus 51 spotje 'Vrouwen kiezen voor techniek' gestapt is. 'Als ik in het lab rondloop heb ik meestal mijn werkkloffie aan. Dat is handiger.'
Van de zes aio's en twaio's die bij STEP werken zijn er drie man en drie vrouw. 'Ja, ik voel me hier thuis', verzucht Inberg, 'Maar of dat komt omdat er even veel jongens als meisjes werken? Ik betwijfel het. Sowieso vind ik dat er altijd overdreven veel aandacht wordt besteed aan het onderscheid tussen de seksen. De verschillen tussen jongens en meisjes onderling zijn vaak veel groter dan de verschillen tussen de twee geslachten.'
'Ja', beaamt Krista Bouma die als aio bij STEP werkt en het laatste deel van het gesprek opving: 'Misschien zijn meisjes tijdens het practicum over het algemeen iets handiger, preciezer en doordachter. Maar soms zitten er ook van die meisjes bij die absoluut niet praktisch zijn. Die zijn dan nog onhandiger dan de onhandigste jongen.'
AKI
Echt 'vrouwelijke' vrouwen komen we na een grondige zwerftocht door het CT-gebouw niet tegen. Of het moet in de nieuwe AKI zijn: de vrouwen dragen er strakke broeken, trendy kapsels, vlotte stappers en sommigen tonen een blote buik. Ook de mannen zien er een stuk hipper uit dan de gemiddelde UT-student. Waarom maken de aankomend kunstenaars niet massaal gebruik van de CT-kantine? Dat zou de mode in het gebouw een stuk gevarieerder maken.
Marieke - hip en vrouwelijk - studeert architectonische vormgeving en heeft een heel duidelijke mening: 'Sommige UT-mannen zijn écht lomp en kinderachtig.' Maar de meeste studenten vinden de CT-kantine 'gewoon niet zo gezellig.' Vooral de dames van de catering moeten het ontgelden. Jonathan, student mediakunsten: 'Onze Wil was veel gezelliger. Die wist precies wie er koffie dronk en wie thee. En ze maakte met iedereen een praatje.'
En qua kleding? Hebben de AKI-studenten het gevoel dat ze extra opvallen? Een groepje eerstejaars bij de koffieautomaat: 'Als we 's morgens naar de campus fietsen zien we precies wie naar de AKI gaat en wie naar de UT. Wij zien er toch wel anders uit. Maar dat weerhoudt ons er niet van naar de CT-kantine te gaan. Het is eerder zo dat UT-studenten niet zo snel bij ons binnenlopen. Die vinden het kunstgebeuren eigenlijk maar niks.' Martine en Zoë, tweedejaars illustratie: 'Of de dames op de AKI er vrouwelijker uitzien? Wel vrouwelijker dan de gemiddelde UT-studente. Maar of ze ook geëmancipeerder zijn? Ik weet het niet, ik weet het niet.'
