Kaart, kater, kaartst
Immers: voor je in de sociëteit van je sportclub een biertje met korting kunt kopen moet je vier kaarten tonen. Met je sportkaart wordt je binnengelaten. Maar de sportkaart is uitsluitend geldig als je ook een unionpluskaart hebt. Vervolgens krijg je alleen korting op je biertje - dat je met je studentenchipkaart afrekent - als je een unionkaart kunt overleggen.
Voor de mensa maaltijd geldt een soortgelijke omslachtige procedure. Nu sta je nog drie keer in de rij voordat je kunt gaan eten. Namelijk om je kaart op te laden, om de maaltijdprijs vervolgens weer af te laden en om daarna eten op je bord te laten scheppen. In 2000 komt daar nog een vierde rij bij. Want als je kórting wilt op je mensa-maaltijd moet je ook je Unionkaart in een speciaal daarvoor geschikt gemaakte automaat stoppen.
Nou lijkt zo'n waaier aan kaarten lastig, overdreven, overbodig, nutteloos, een onnodige aanslag op onze eindige voorraad fossiele brandstoffen (vanwege het plastic) en ons geduld. Maar dat is niet zo.
Want ook in het komende geglobaliseerde-virtuele-netwerk-millennium hebben mensen nog steeds een nationaal wij gevoel nodig. Met de komst van de Euro kunnen we die liefde voor volk en vaderland niet meer aan ons eigen Nederlandse geld ontlenen. Terwijl voor een beetje nationale trots nog steeds symbolen nodig zijn. Vandaar dat we onze bankbiljetten langzaam maar zeker vervangen voor een keur aan prachtig vorm gegeven plastic pasjes.
Millenniumtaartjes
Met een glimlach stralend als het getal 2000 zelf staat je broertje voor je computer. 'Alsjeblieft', zegt hij, terwijl hij alvast z'n vorkje in zijn bananenslof zet. 'Millenniumproof! En het is zo simpel.' Triomfantelijke knipoog. 'Ik snap niet dat niet iedereen dit doet.'
Maar jij weet het zo net nog niet. Je prikt aarzelend een gaatje in je Bossche bol. Je broertje heeft de klok van je computer tien jaar teruggezet. '16 12 89' staat er in het scherm. 'Hahaa', lacht hij tikkend op het ruitje. 'Tien jaar garantie, jongetje.'
Jij, vertwijfeld: 'Maar stel dat inderdaad iedereen dit doet, dan is het dus gewoon weer 1989?'
'Ja', zegt Furby terug, 'En?'
Generatie Play Station. Studiehuis. Wie ontdekte Amerika? Bill Gates. Zó'n broertje dus.
Over klokjes en taart gesproken. Wie schetste onze verbazing toen we deze week over de Viermarkenweg naar ons werk fietsten en ter hoogte van de sportvelden een mannetje van het CIV op ons af zagen komen. 'Mijnheer!' riep de functionaris. 'Mogen wij u dit stukje slagroomtaart aanbieden?' Voor we 'nee' konden bassen, zagen we een bekende met vork en schoteltje in de berm staan. Keurig op tijd overigens.
De Man met de Hond at een bananenslof.
De Hond van de Man met de Hond stond dwars op de weg geparkeerd. Onder het beest lag een CIV-mannetje op zo'n karretje met wieltjes. Naast hem eensteeksleutel, wat stekkertjes en een losse modem.
'Millenniumproof!', blafte de Hond.
