SHOT repeteert Prokofiev's Romeo en Julia-suite. De muziek komt aarzelend en slepend op gang. Buurink laat het orkest even op zijn beloop, hoort het met een vies gezicht aan en tikt af. 'Dit gaan we anders doen', luidt zijn sobere doch niet mis te verstane commentaar. Hij neemt de verschillende groepen apart. Eerst de basbegeleiding, dan de diverse melodie-instrumenten. Daarna weer tutti. Buurink slaagt er in iedereen op één lijn te krijgen; de tweede keer klinkt de muziek aanmerkelijk strakker en overtuigender. Een enkel keertje ontstaat er verwarring over wie nu precies wat speelt. De dirigent richt zich tot een bedeesd meisje: 'Jij speelt toch basklarinet nummer één?' 'Ik geloof het wel...', fluistert ze vanachter haar lange instrument. Regelmatig vraagt hij de orkestleden op een wat cynische toon naar hun mening: 'er staan allemaal streepjes boven die noten. Wat vindt u daar zelf van?' De boodschap van Buurink komt altijd over. Tijdens de pauze komt er iets opmerkelijks aan het licht. Repeteren bij een harmonie orkest bestaat niet uit bloed, zweet en tranen, maar uit speeksel. Overal waar de grotere blazers hebben gezeten ligt een plasje speeksel op het parket, van de leeggegoten instrumenten. Omdat bij een harmonie orkest nu eenmaal alle muziek (op slagwerk na) haar oorsprong heeft in de mond, is afwateren van tijd tot tijd noodzakelijk.
De blazers en slagwerkers produceren tijdens de repetitie, die overigens in Sinterklaasbezetting plaatsheeft, een flinke hoeveelheid decibels. Als straks tijdens de officiële uitvoering het orkest compleet is (circa vijftig dames en heren) kan er echt op volle sterkte geblazen worden. Dat zal bij Prokofiev's Romeo en Julia tot een indrukwekkende geluidsdruk leiden. Het deel 'The Montagues and Capulets' begint namelijk met twee zinderende climaxen waarbij alle wangen strak gespannen staan. Na deze introductie zet een typisch Prokofievthema inwaarin duidelijk de wrede machtsstrijd van de twee rivaliserende families te herkennen is.
Met deze muziek over de beroemdste geliefden ter wereld is één deel van de titel van het concert - Dronken van liefde - verklaard. Voor het beschonken deel moeten we bij wijngod Bacchus zijn. SHOT speelt namelijk 'Bacchus on Blue Ridge' van componist Joseph Horowitz. Deze feestelijk muziek klinkt volgens bes-bassist Roelof Wentzel af en toe 'flink bezopen'. De shotters hebben er bij het spelen in ieder geval plezier in; zo wordt er heel wat heen en weer geknipoogd tijdens deze muziek. Naast bovengenoemde stukken speelt SHOT de First Suite in Es van Gustav Holst. Voor liefhebbers van recentere muziek staat The final countdown van rockformatie Europe op het programma.
SHOT speelt 'Dronken van liefde' op donderdag 16 december om 20.00u in de Audiozaal van de Vrijhof. Prijs: f7,50/f4,- (UPK, E-pas, CJP).
Het Studenten Harmonie Orkest Twente
