Kuiper, die sinds 1992 in het BB gebouw werkt, vindt dat de houding van de student veranderd is. 'Vroeger waren de studenten meer één. Dan kwamen ze gevonden diktaten of etuis met de rekenmachine er nog in, bij mij inleveren. Tegenwoordig kan je je tas niet op de gang laten staan, ze jatten zo je diktaten.'
Ook met de troep was het eerst wel anders. 'Nu is het alleen de eerste uren schoon en zit de volgende groep studenten in de smeer van iemand anders. Kijk, ik snap best dat als al die mensen in de pauze koffie halen het college dan alweer begonnen is voordat de koffie op is. Maar waarom gooien ze het bekertje dan niet even in de afvalbak.' Kuiper zegt er weleens iets van. 'Doe je dat thuis ook, vraag ik dan. Maar dan kijken ze me aan van: man waar bemoei jij je mee?' Kuiper kan het niet verklaren.
'Misschien is het een trend.'
Hij probeert tussen de bedrijven door zelf nog wel eens op te ruimen, maar daar heeft hij maar weinig tijd voor. Hij moet zich ook bezig houden met het ondersteunen van mensen die promoties, oraties en colloquia voorbereiden. 'Of het een professor, een docent of een student is, dat maakt me niks uit. Meestal zijn die mensen dan wat zenuwachtig natuurlijk en komen ze vantevoren even langs. Dan kijk ik of het programma goed in elkaar zit, of de tekst leesbaar is.' Ook daar is veel veranderd. Waar vroeger de overheadprojector volstond, moet nu alles met de computer worden gedaan.
Voordat Kuiper in het BB-gebouw terechtkwam werkte hij zestien jaar bij de bewaking. 'Dat was mooi werk.' Maar vanwege suikerziekte mocht hij niet meer onregelmatig werken. 'Dit is ook mooi werk hoor. De collega's zijn leuk, ik heb hier mijn eigen groepje. De sfeer is echt fantastisch.'
