Geldzaken
Soms ontroert geld, soms niet. Maak uw keuze.
Het drietal draait het erf op. Geiten, kippen, en eenden stellen zich op in een erehaag. Goed volk! De studentikoze delegatie vraagt aan de voorste geit of de baas thuis is.
En of die thuis is! Nog wat pips van de tegenslag verschijnt de kinderboerderijbeheerder, links en rechts zijn pappenheimers knuffelend. De vriend van kinderen en dieren heeft bijkans zijn geloof in de jeugd verloren: addergebroed heeft een paar nachten geleden zijn boerderij bezocht en alle hokken wijd open gezet, hamsterkooien omgeschopt, sloten en hekwerk vernield.
Maar de zon breekt door. De studenten - ook een soort jeugd - hebben uit compassie met kind en dier geld ingezameld: driehonderd aandoenlijke guldentjes. De universiteit heeft dat bedrag zonder een moment van twijfel aandoenlijk verdubbeld. Soms hoef je niet te twijfelen als het om geld gaat.
Zoals in het geval van surreëel tafereel nummer twee bijvoorbeeld. De UT gaf een feestje voor haar alumni. Doe eens gek, zeg eens poep, dacht de organisatie, we laten salonsocialisten Paul Witteman en Marcel van Dam aanrukken, we gaan Lagerhuisje spelen. Kost een stuiver, maar dan heb je ook wat. Eenheidsprijs: 43.000 aandoenlijke guldentjes.
Keuze gemaakt?
Carp*
Ooit een Carp* gezien? Het gratis 'baanbrekend magazine' voor jonge hbo'ers en academici van 25 tot 35 jaar. Snel van buiten, nog sneller van binnen. Hip opgemaakt, met veel kleur en genoeg wit. En vol van voorspoed bovendien. Met mensen die net zo design zijn als het blad zelf.
Nooit geweten dat er zoveel verschrikkelijk succesvolle jongeren in Nederland wonen. Met alle dertigers en veertigers die in het blad aan het woord komen gaat het namelijk ontzettend goed. Ze hebben een druk sociaal leven, gaan naar Nepal op vakantie, verdienen meer dan gemiddeld, wonen in een modieus huis in een lekkere buurt en genieten optimaal van een vette carrière.
Vooral van dat laatste word je een beetje ongerust. Het werk dat de in Carp* geportretteerd hypo's doen is namelijk altijd leuk. Joris (29) heeft een extreem afwisselende baan, zegt 'ie. 'Vandaag was ik een halve dag bezig met een server, drie weken geleden zat ik in Taiwan aan een zakendiner.' Bart (27) weet zich nu al verzekerd van een glorieuze loopbaan. 'De recruiter bij Ernst & Young vroeg tijdens mijn sollicitatiegesprek wat ik over vijf jaar dacht te doen. Hij wilde waarschijnlijk graag horen dat ik partner wil worden.' En Giel (33) koos voor Ahold omdat hij als adviseur teveel aan de zijlijn stond. 'Ik kan nu mijn eigen ideeën uitvoeren. Zolang ik maar binnen de begroting blijf.'
Carp* valt meestal dinsdag op de mat. En hoewel je je voorneemt hem niet te lezen doe je dat toch. Dezelfde nacht om een uur drie vraagt degene die naast je ligt zuchtend: 'Wat stond er nu weer in dat ding?'
Je knipt het lampje boven je bed aan en mompelt: 'Joris, Bart of Giel hebben een baan van tien uur per dag die zo goed bij ze past dat hun werk bijna privé is. Hun collega's zijn hun vrienden, de laptop een mystieke kameraad. Natuurlijk, ik werk ook wel iets meer dan acht uur per dag. Maar is dat nog wel genoeg?'
'Weet je jongen', hoor je van diep onder de dekens, 'acht uur slaap per dag, dat is genoeg.'
