Met name de kwantitatieve eisen die de Student Union stelt aan verenigingen roepen wrevel op. Gespreksleider Gitta Montanus: 'Volgens mij overheerst bij de verenigingen het idee dat bij de Student Union de regeltjes belangrijker zijn dan het activisme en de diversiteit.' Blauwendraad: 'Het is waar dat op dit moment de regels erg belangrijk zijn voor ons. We moeten nu de trend zetten voor de toekomst, maar kwantitatieve regels zijn op zichzelf niet nieuw voor de verenigingen.'
De cultuurverenigingen voelen zich toch achtergesteld, omdat er onder de oude reglementen gedifferentieerd werd naar de verschillende sectoren. Onder het nieuwe studentenbestuur moeten cultuurverenigingen vooralsnog voldoen aan dezelfde eisen als sport- en studieverenigingen, terwijl dit in praktijk vaak niet haalbaar is. Blauwendraad: 'Er is nog helemaal niets definitief. We kunnen de reglementen wijzigen als dit nodig blijkt. Als we moeten kiezen tussen de kwantitatieve regels of een actieve, diverse en bloeiende campus, dan kiezen we voor het laatste. Er is dus nog geen reden voor paniek...'
Uit een reactie van het publiek blijkt dat er angst bestaat voor willekeur, als de Student Union zich het recht voorbehoudt om de reglementen te wijzigen. Heuseveldt wordt ruw onderbroken als zij aan haar betoog wil beginnen dat elke vereniging vrij is in haar keus om zich aan te sluiten. 'Hoezo een vrije keus? Dat is gewoon gelogen. Als we ons niet wensen aan te sluiten, dan worden we uitgesloten van subsidies en faciliteiten. Het is net alsof je een vereniging voorhoudt 'lid worden of doodgestoken worden'. Dat noem ik geen keus,' klinkt het fel uit de zaal.
Montanus constateert een spanningsveld. Verenigingen krijgen het gevoel dat de Student Union tegen hen werkt in plaats van voor hen. Heuseveldt: 'Wij zijn de belangenbehartiger van alle verenigingen van de UT. Wij proberen op basis van een zo breed mogelijk draagvlak te werken. Dit betekent dat we bepaalde eisen moeten stellen aan verenigingen en dat het voor ons de vraag is hoe we in overleg met de betrokkenen met eventuele probleemverenigingen omgaan.'
In december zullen een reeks discussieavonden georganiseerd worden, waarin elke sector de mogelijkheid krijgt om haar commentaar te leveren op het concept strategisch plan.
Heuseveldt: 'Ik begrijp niet zo goed waar de scepsis jegens de Student Union vandaan komt.' Het antwoord dat ze krijgt is kort maar krachtig: 'Jullie monopoliepositie. Verenigingen hebben weinig keus en jullie moeten je nog bewijzen. De Raad van Campusvoorzieningen had ook een monopolie, maar die had het voordeel dat ze gekozen leden had. De taak van de Student Union ligt nu in eerste instantie in het bewijzen dat jullie met een gedegen en betrouwbare manier van besluitvorming werken.'
Er moeten meer mogelijkheden moeten komen om in discussie te treden met de bestuurders van de Student Union, oppert de zaal. Heuseveldt, kritisch: 'Ik vraag me af of er daadwerkelijk behoefte is aan discussie, gezien de opkomst van vandaag.' Blauwendraad: 'We staan natuurlijk open voor de ideeën van de verenigingen, maar om samen te besturen? We willen enerzijds draagvlak creëren maar we willen ook voorkomen dat we een log bureaucratisch orgaan worden. Dit lijkt me dus geen reële oplossing.'
