'De problemen bij TW zijn inderdaad ernstig', geeft rector Frans Van Vught naar enige aarzeling toe. 'Maar het college is nog met de decaan in gesprek. Dus op dit moment kan ik daar verder niets over zeggen.'
De Smit bevestigt desgevraagd dat hij aan een saneringsplan werkt. 'Nee ik denk nog niet aan een reorganisatie. De UT heeft goede 55-plus- en seniorenregelingen. Ik denk dat we daar een groot deel van het probleem mee kunnen opvangen. Hoeveel mensen er op die manier moeten afvloeien? Luister, ik ben het plan aan het maken. Dat weet ik dus nog niet.'
Ook de studenten- en ondernemingsraad van TW vinden de weg van het bijstellen van de strategie verre te prefereren boven die van een reorganisatie. Bovendien is er volgens de facultaire medezeggenschapsorganen al jaren sprake van een onderbekostiging van het TW-onderwijs. Technische faculteiten krijgen per student 30 procent meer geld, stellen ze. Terwijl de kosten die bij Toegepaste Wiskunde worden gemaakt vergelijkbaar zijn met die van bijvoorbeeld Informatica. De wiskundigen leveren daarnaast veel onderwijs aan andere faculteiten. Een relatief groot deel van de totale financiering komt dus via studenten binnen.
Maar het blijft de vraag of de herijking van de onderwijsfinanciering en het uitvoeren van een op oudere werknemers gericht HRM-plan voldoende is om de problemen op te lossen. Tweeëneenhalf miljoen bezuinigen op een begroting van ruim vijftien lijkt te fors.
Verder werd de faculteit van 1991 tot 1998 in haar personeelsbeleid gehinderd door een vacaturestop. De gemiddelde leeftijd van de vaste wetenschappelijke TW-staf liep daardoor op tot rond de 48 jaar - het hoogste van de UT. Wat onderwijsvernieuwing en modernisering van het wetenschappelijk onderzoek eerder afgeremde dan stimuleerde.
Om én bezuinigingen én mobiliteit in het personeelsbestand te realiseren zal een aanzienlijk deel van de ongeveer zestig wetenschappelijk medewerkers moeten afvloeien, zo wordt gevreesd. De Smit kan niet bevestigen dat het in een worst-case scenario om dertig arbeidsplaatsen gaat.
Daar komt nog bij dat een aantal faculteiten liever zelf wiskunde aan haar studenten geeft. 'Dom,' reageert De Smit beslist. 'Op een universiteit horen onderwijs en onderzoek bij elkaar. Als faculteiten zelf wiskunde gaan doceren, verliezen ze alle contact met wetenschappelijke ontwikkelingen. Studenten krijgen dan een soort cursus in plaats van inhoudelijk interessante colleges.'
Naast het onderwijs dat TW aan andere opleidingen levert, werkt een aantal wiskundigen ook intensief samen met onderzoekers van andere faculteiten. In instituten als CTIT, MESA en TIM bijvoorbeeld. Door die mensen naar die researchgroepen over te plaatsen zou De Smit wellicht een deel van de bezuinigingen kunnen realiseren.
De decaan vindt het een onzinnig idee. 'Daarmee verleg je alleen maar geldstromen. Dat lost niets op. En vergeet niet dat juist de samenwerking voor beide partijen interessant is. Mijn mensen nemen ideeën uit andere disciplines mee naar onze faculteit. Andersom brengen TW'ers ook brede wiskundige kennis naar andere onderzoeksgroepen. Nieuwe wetenschappelijke ontwikkelingen komen vooral op grensvlakken tussen wetenschappelijke disciplines tot stand. Ook inhoudelijk zie ik geen enkele reden wiskundigen bij andere faculteiten of groepen onder te brengen.'
Hoe ingrijpend de faculteit Toegepaste Wiskunde gesaneerd of gereorganiseerd moet worden, zal op korte termijn blijken. Over twee tot drie weken tekenen college van bestuur en decaan een managementcontract. Daarin krijgt De Smit de opdracht om - aan de hand van bepaalde randvoorwaarden - een saneringsplan op te stellen.
Jos de Smit
