Wijngum

| Redactie

Wie de sleutel heeft, heeft de macht. Op de basisschool had ik de sleutel van het kolenhok. Kolen gebruikten we al lang niet meer, maar het kolenhok deed dienst als opslagplaats van oud papier. Ik zamelde het in, stapelde het compact op en als het hok vol was waarschuwde ik de hoofdmeester dat hij een container moest laten komen. Vervolgens liet ik mijn klasgenootjes al het papier vanuit het kolenhok naar de container brengen. Dat was een aangename afwisseling tussen het knikkeren, overstekertje en touwtjespringen door. Wij maakten ons verdienstelijk voor de maatschappij. Wij verdienden geld voor de school.

De oud-papier-inkomsten waren belangrijk. Onze school had de tweede naoorlogse geboortegolf te verwerken en ik herinner mij de gesprekken met het schoolbestuur, waarin de penningmeester zich zorgelijk afvroeg waar het geld voor al die extra tafeltjes en stoeltjes vandaan moest komen. Veel mogelijkheden om als semi-overheid de markt op te gaan waren er toen nog niet. Dus er werd al snel naar mij gekeken.

Om de inkomsten te verhogen heb ik de kauwgum-regeling ingevoerd. Ieder kind dat een doos vol oud papier meebracht naar school werd beloond met een kauwgumbal. (De schooltandarts was hier op tegen, maar heeft zich loyaal neergelegd bij het standpunt van de meerderheid.) De regeling was een doorslaand succes. Iedere twee weken moest ik een nieuwe container laten komen. Mijn beste klant was Karel uit klas 6. Karel had een krantenwijk, maar hij beredeneerde dat het weinig zin had om die kranten eerst een voor een bij de mensen in de bus te stoppen wanneer ze uiteindelijk toch bij mij in het kolenhok terecht kwamen. Karel ging voor de kauwgum.

Vele jaren later trof ik Karel opnieuw. Ik werkte inmiddels voor de provincie Zuid-Holland, alwaar ik gezien de leeftijd van mijn cliëntèle de kauwgumballen had vervangen door flessen wijn. Karel werd wederom mijn beste klant. Hij speelde bankiertje en alle rekeningafschriften, schuldpapieren en broker-statements die hij uit hoofde van die functie ontving kwam hij met het envelopje er nog om linea recta bij mij inleveren. Karel ging voor de wijn. Op de provincie werd wel gegrapt dat het niet uitmaakte of de bankiersactiviteiten succesvol waren of niet, vast stond dat Karel er een kater aan zou overhouden.

Onlangs heb ik begrepen dat er na mijn vertrek een rel is uitgebroken op mijn oude basisschool. Er waren schoolboeken verdwenen. En schriften. En tekenpapier. Allemaal ongebruikt. Het heeft het schoolbestuur de kop gekost. En ook de hoofdmeester is op non-actief gezet. Alleen ik ben nooit ter verantwoording geroepen. Daar, netzomin als in Zuid-Holland. Want ach, ik was tenslotte slechtseen sleutelkind.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.