OV-studentenkaart
En Hermans vindt dat lekker. Hermans vindt dat heerlijk zelfs en makkelijk bovendien. Sinds zijn aantreden roept de bewindsman overal waar hij komt: 'Ik ben hier om te luisteren. Want jullie hebben meer verstand van onderwijs dan ik.' Of hij nou een werkbezoek brengt aan een kleuterschool of universiteit, hij zingt dag in dag uit hetzelfde (voor de afwisseling in het Twents vertaalde) liedje: 'Ik komme oet Losser en'k weet v'niks'.
Als Hermans al dat luisteren geruisloos zou vertalen in daadkrachtig beleid, dan was dat nog niet zo erg. Maar tot nu toe blijkt daar niks van. Neem het HOOP. Na de eerste tien punten die meer 'vrijheid' voor het onderwijsveld aankondigen volgen er nog acht 'dereguleringsmaatregelen'. En alle andere voorstellen beginnen met: 'Er zal overleg gevoerd worden over...'
Voor geslepen bestuurders die goed kunnen kietelen is een liberale 'geen beleid is ook beleid' minister alleen maar handig: kunnen ze hun eigen plan trekken. Maar wat als je de buik van Hermans niet kunt bereiken? Dan word je voordat je het weet de trein uit 'gedereguleerd'. Grote kans namelijk dat onze minister van onderwijs aanstaande vrijdag in de ministerraad voorstelt de OV-studentenkaart af te schaffen. Niet meteen natuurlijk, maar wél per 1 januari 2003.
Harmen Emmer
De befaamde onkreukbaarheid van onze nationale nieuwslezers kent een boven- en een ondergrens. Good old Fred Emmer neemt ontegenzeggelijk de ondergrens voor zijn rekening. Onze jongste lezertjes zullen het uitgestreken facie van Fred niet eens meer hebben meegemaakt, zo lang is de kleine man al weer van zijn voetstuk getuimeld.
'Ik wens u nog een goede avond', zei hij na zo maar een bulletin ergens in de jaren tachtig. Om nooit meer weerom te keren.
Althans niet bij de NOS. Enige tijd na zijn verdwijning maakte Fred zijn rentree als schrijver. En toen kwam de kreuk erin. De voormalige huiskamervriend bleek zich te hebben toegelegd op het genre van de soft-porno. Fred verhuisde naar de slaapkamer. Loopbaanadviseurs had men in die tijd nog niet.
De bovengrens van het onkreukbare werd lange tijd ontegenzeggelijk gevormd door Harmen Siezen. Harmen - de gewone man bij uitstek - stond jarenlang stijf tweede in de nationale onkreukbaarheidspolls, meteen achter koningin Beatrix. Zelfde kapper. Nooit in opspraak.
Maar kreukvrij rimpelt makkelijk. Vrijdag was Harmen dagvoorzitter bij het Student Union-congres. Dat vonden we heel erg aardig van hem. Zit zo'n dag maar eens voor als je ook nog eens al het nieuws van de wereld moet vergaren. Maar ja, Harmen staat nu eenmaal klaar voor volk en vaderland. Dachten we.
Want even tussen ons: weet u wat onze gewone man vraagt voor die twee uurtjes voorzitten? Zegge 4545 euro, schuive tienduizend piek. Daar moetDennis Bergkamp twee hele dagen voor trainen.
Kreukeltje? Nee hoor. Harmen vraagt, de Union geeft - wie is hier nou gek. Rimpelig werd het pas toen ons nationale strijkijzer zich op het allerlaatst een fout grapje permitteerde. De Union bedankte alle sprekers met een bloemetje. Harmen kreeg uiteraard niets, en om dat te benadrukken pakte hij de lege bloemenemmer en hield die quasi-bedelend op onder de neuzen van het Union-bestuur. Harmen! Kreukje.
