Toch zat er voor de studentenvereniging weinig anders op dan het uit te zingen met het oude materiaal, want voor een nieuw karretje moet al snel zo'n acht mille op tafel worden gelegd, exclusief reparaties waar zo'n drie mille mee gemoeid is. Voor een studentenvereniging veel geld.
Niettemin zijn de leden van de Drienerlose kartvreniging trots op hun nieuwe aanwinsten en wordt er op de kartbaan van het Oldenzaalse recreatiegebied Het Hulsbeek naar hartelust op gereden. Vooral Jop Kaandorp en Peter Vening doen actief mee in de racerij. Jop heeft er dit seizoen al drie competitiewedstrijden met de Viertakt Kart Club Twente (VKCT) op zitten en presteerde daarin naar behoren. Van de achttien deelnemers vond hij zichzelf terug op een achtste plaats.
Een mooie klassering, maar als het aan de student werktuigbouwkunde ligt, moet het allemaal nog veel sneller kunnen. 'Volgend jaar ga ik voor een vijfde plek. Ik boek nog elke wedstrijd progressie en weet dat het veel sneller kan.' Volgens Peter en Jop is het vooral de snelheid (zo'n negentig kilometer per uur) die de sport aantrekkelijk maakt. 'Je zit enorm dicht bij de grond, waardoor het optisch allemaal nog veel harder gaat. Vooral in de bochten moet je je schrap zetten om er niet uit te vliegen', zegt de 21-jarige TBK-student Peter, die onlangs op de Oude Markt in actie kwam (foto).
Deze locatie werd een aantal weken omgetoverd tot een kartcircuit. In de laatste manche startte Vening als laatste, maar liet hij het gros van zijn concurrenten achter zich, tot vlak voor het einde van de wedstrijd een stuurfout hem fataal werd. 'Ik had op twee belagers na alle rivalen ingehaald en dat gaf een geweldige kick. Maar op jacht naar de nummer twee van de wedstrijd ging het mis en vloog ik eraf. Wellicht was ik iets te enthousiast.'
Ook Jop Kaandorp heeft niet altijd het eind van de race gehaald: 'Ik ben wel eens gecrasht, maar heb daar gelukkig nooit persoonlijk letsel aan overgehouden. Maar het kan ook anders. Er zijn voldoende coureurs die met een paar gekneusde ribben van de baan stappen.'
Ondanks de prestaties van de leden van A La Kart wordt de Drienerlose vereniging in 'het wereldje' nog wel eens gezien als een vreemde eend in de bijt. De kartracerij staat immers te boek als een elitesport: 'Het is toch een sport waarin rijke pappa's hun zoonlief een kart cadeau doen. Over ons wordt dan ook altijd een beetje lacherig gedaan. in de trand van: 'Kijk, daar heb je die studenten weer.' Maar diezelfde mensen stoppen ons nog wel eens wat toe. We zijn dan ook volledig geaccepteerd', zegt voormalig penningmeester Steven Dorrestijn van A La Kart. De verschillen tussen de studenten en de andere coureurs zijn dan ook legio, maar hebben tevens hun charme. Daar waar de meeste coureurs voor elke wedstrijd nieuwe banden aanschaffen (zo'n driehonderd gulden per keer),doet A La Kart het gewoon een heel seizoen met dezelfde rubbers. En ook het onderbrengen van de karretjes verschilt sterk. Daar waar de meeste coureurs hun karts mee naar huis nemen om ze te stallen in garagebox twee, hebben de studenten ze ondergebracht onder een zeil in een oude vrachtwagenhuif op het terrein van de kartbaan op Het Hulsbeek.
'Ofschoon we weinig geld hebben, hebben we het voordeel dat we allemaal goed kunnen sleutelen en de meeste gebreken zelf kunnen verhelpen. Maar natuurlijk zou een sponsor welkom zijn, want het blijft behelpen. Zo moeten onze dertig leden het met twee karts doen, waardoor ieder lid er slechts mondjesmaat gebruik van kan maken', aldus Jop Kaandorp.
