'Mwah... Bløf is niet super gaaf ofzo'. Rutger, eerstejaars TCW, staakt z'n wild gespring voor één moment. 'Maar wel gezellig. Vooral de sfeer dan. En het meebléren. Dat is nog het allerleukst. Kijk, Bløf is niet helemaal mijn muziek. Rap, R&B, Trance, daar hou ik meer van. Maar de sfeer is goed. En daar gaat het om.'
Wendy, de doegroep-oma van Rutger (Wendy is 24, vandaar het predikaat: doegroep-oma) vult aan. 'De liedjes van Bløf raken me. Wat Rutger zegt: vooral omdat je zo goed mee kunt zingen. En Liefs uit Londen heb ik oneindig vaak gedraaid toen ik hopeloos verliefd werd op mijn vriendje.'
'Of ik vrijwillig voor oma Wendy en haar Taste-doegroepje heb gekozen?', Rutger lacht. 'Dat valt wel mee. Eigenlijk werd ik er gewoon ingedrukt. Ik kende al een jongen. Die zei dat het leuk was. Ik ben er dus niet bij gegaan omdat ik per se lid wil worden van een studentenvereniging. Dat niet. Meer omdat er niet zoveel keus was.'
Chantal, nog steeds van hetzelfde doegroepje, kent bijna alle teksten uit haar hoofd. Geschrokken: 'Nee ik ben geen fan hoor. Mijn zusje heeft een CD. Ze slaapt in de kamer naast de mijne. Dus ik luister vaak gedwongen mee. Vandaar dat ik de meeste nummers ken.'
Albert (doegroep INF-INITY) staat een stukje verderop uitgebreid te gapen. 'Nee, ik verveel me niet hoor.' Drie minuten en zeven gapen verder: 'Ja wat wil je met zo'n introductie. Ik ben een beetje moe. Gisternacht een kindje van een andere doegroep uit de slaap gehouden. Die lui hadden ons bord met logo gestolen. Dus wij proberen er achter te komen waar ze dat hadden gelaten. Bleek die feut dat na een hele nacht praten nog steeds niet te weten. Best leuk natuurlijk, zo'n kindje wakker houden, maar je wordt er zelf ook behoorlijk moe van. Dat is het nadeel. Wacht...' De doegroeppappa legt z'n wijsvinger op z'n lippen. De piano zet één van Bløfs hits in. Albert wil luisteren, meeschreeuwen eventueel.
'Zoute zee slaakt een diepe zilte zucht'. Zanger Paskal Jakobsen strooit nog meer onvervalst Zeeuws sentiment de zaal in. 'Boven het vlakke land trilt stil de warme lucht. He! Iemand slaat soms onverwacht maar zeker op de vlucht.' Duizenden handen gaan de lucht in, sommige ogen dicht. Tijdens het refrein buldert de zaal van voor naar achter: 'Hier aan de kust. De Zeeuwse kust....'
Het volgende liedje spreekt minder tot Alberts verbeelding. Na enig aandringen wil hij nog wel even uitleggen wat er precies zo gezellig is aan de introductie. 'We staan negende op de bierranglijst in de Vestingbar. Tot nu toe zijn we daar elke avond geweest. Het is in de VB namelijk uitermate goed toeven. En het bier vloeit er rijkelijk.'
Herbert is het met zijn doegroeppappa eens: 'De introductie komt wel ongeveer overeen met wat ik ervan verwacht had: veel, heel veel bier drinken. En dat bevalt me prima.' Op de vraag naar het minst leuke aan de intro antwoordt Herbert zonder nadenken en dwars door alle herrie heen: 'Het opstaan 's morgens.'
Birgit - van de CT-doegroep Basterd - viel tijdens Bløf in slaap. Nauwelijks verstaanbaar ('hoor je wel hoe hees ik ben, dat zegt toch genoeg hè?') vertelt ze waarom. 'Dat kwam niet meteen omdat ik Bløf zo stom vind. De meeste nummers zing ik zo mee. Alleen de intro is verschrikkelijk vermoeiend. Als je nou nagaat wat wij allemaal al gedaan hebben. Pffff...'
Nog een biertje dan maar. Om de vermoeidheid weg te spoelen en de sociale omgang te smeren. Gerke en Etienne, de één van de vestiging Friesland de ander gewoon eerstejaars, profiteren optimaal van het makkelijke sfeertje. Redelijk dronken hangen ze voor de ingang van het Muziekcentrum, een groepje CT&M-dames in hun kielzog.
Janneke, Inge en Laura in koor over Gerke: 'Hij is echt heel leuk hoor. We kennen hem van de Ladiesnight in de Vestingbar. Toen was 'ie wel een stuk nuchterder.' Net als jullie toen ook minder aangeschoten waren? Verontwaardigd: 'Wij zijn helemaal niet dronken. We hebben morgen tentamen.'
Gerke trekt zich weinig aan van zoveel vrouwelijke belangstelling. 'O, is dit uniek voor Enschede? Zoveel dames om mij heen? Ja, dat geloof ik wel. Je moet hier vast extra je best doen. Maar weet je', de Fries doet een wankele stap achteruit en priemt met zijn wijsvinger in de richting van de dames: 'Mijn motto! Succes is gewoon een keuze!'
