Over en Sluiten

11 / 12 / 2006 | Redactie

Met de man met de hond is het als met het lampje in de ijskast: lopen ze er ook als wij er niet zijn? Het is de vraag die ons meer dan eens heeft beziggehouden op ons vakantieadres. In gedachten zagen we ze wandelen, eenzaam, desolaat, verlaten. Een beetje gestresst door de leegte. De Man om de twee minuten op zijn horloge turend (loop ik op tijd?), de Hond grommend naar het stille grindpad. Of waren ze er niet? En was onze eerste werkdag hun eerste wandeldag? Je weet het niet. We zouden het graag weten. Wat betreft de ijskast en het lampje is dat voor de wat kleinere student en medewerker nog best wel te organiseren. Men haalt de ijskast helemaal leeg (de kleine medewerker zet de etenswaar op het aanrecht, de kleine student vraagt aan de zure pakken melk of ze zelf naar de gootsteen willen lopen). Schappen eruit, touwtje vastknopen aan het vakje voor de boter, winterjas aantrekken, gehurkt in de ijskast kruipen, touwtje langzaam inhalen, wachten op de totale eclips.

Man in ijskast

In het geval van de Man met de Hond bestaan ook mogelijkheden, maar nu alleen voor de vermogende student en medewerker. Types die als ze weg zijn meteen flink weg zijn, naar Amerika bijvoorbeeld.

Op een New Yorkse avond midden in juli nadenken over tijdsverschil, tandenborstel en fietssleutel in broekzak steken, yellowcab naar JFK airport nemen. Daar last minute naar Nederland vliegen, tukkerexpress pakken, op station Enschede taxi nemen naar fietsenhok, stipt om half negen naar campus fietsen.

En ja hoor, net na de voetbalvelden: daar zul je ze hebben. Hond kwispelt en klapt in pootjes, Man zet eclipsbril af en wrijft in ogen. Krijg nou wat, mompelt hij.

Mobieltjes

Kabelbaantoerist op gymschoenen: 'Elsbeth, vrouwtje van mij. Ik sta hier op de Col de Balme. Kijk naar de Mont Blanc. Helder meisje, zo ontzettend helder. Nog nooit zoiets vets gezien. Jammer dat je niet in de kabelbaan durfde. Echt jammer. Het is hier zo verschrikkelijk indrukwekkend. Maarre, ik ga hangen. Loop nog even naar de refuge bovenaan Glacier de Tour. Klimmetje van negenhonderd meter. Moet te doen zijn.'

Mooiweerzeiler in witte pantalon: 'Hee, Hai, met Jan Martijn. Wat zeg je? Dat het ruist. Niet zo gek jonge. Ik zit in m'n zeilbootje. Op het Hegermeer. En het waait een beetje. Vandaar. Of ik verder nog wat heb? Nee joh. Ik wou je alleen maar even laten weten hoe fijn het hier in Friesland is.'

Bierbuikzwemmer die alleen op het strand ligt: 'Ik dacht ik bel even. Ik was eigenlijk van plan om te gaan zwemmen. Dus dan ben ik een paar minuten onbereikbaar.'

Modieuze dame op terras: 'Nee. Je moet eerst de deur een stukje optillen en de bovenste sleutel twee keer naar links draaien. Daarna de onderste naar rechts. En de code voor het alarm is: drie, drie, negen, vier, zeven, één.'

Frans Van Vught tijdens het kanoën in Frankrijk: 'Rot op. Ik heb vakantie.'

UT-student aan de Witbreuksweg: 'Nee pa, ik zit niet aan de Costa Brava. Ik moet hertentamens doen.'

Dispuutslid in de centrale bibliotheek: 'Gaan we nog in de mensa eten vanavond?'

Medewerker met eclipsbril voor de Vrijhof. 'Ik zie niks. Oh, komt dat omdat het bewolkt is.'