'De avond valt, de nacht is nabij en je weet diep in je hart, het komt nooit meer goed.' De zonsverduistering op de campus viel een beetje tegen. Oké, de ganzen gingen wel degelijk slapen, de straatverlichting brandde al vanaf maandag ook overdag en iedereen liep met de meest geweldige zelfgebouwde eclipstoestellen of eclipsbrillen rond, maar echt nodig was dat allemaal niet. Door het dikke grijze wolkendek kon je de zon - voorzover zichtbaar - bijna met het blote oog waarnemen. En met de duisternis viel het ook wel mee.
Veel bijzondere gevoelens konden we dan ook niet uit de monden van UT- medewerkers of studenten optekenen. Met 'Het wordt een beetje koud', 'De kleuren veranderen' en 'Tja, het is wel mooi' bleek het uitzonderlijke natuurverschijnsel genoeg ingekaderd. Mensen die stiekem vreesden voor een totale apocalyps waren al helemaal niet te vinden.
