In Nederland is dit onvoorstelbaar. Ik bedoel, hier zullen we de mensenrechten nooit van staatswege ondermijnen. Als een minister al een keer een wetsvoorstel mocht indienen waarmee, overigens met de beste bedoelingen, de rechten van een minderheid worden geschonden, dan zal de Tweede Kamer zo'n wetsvoorstel nooit aanvaarden. Ja okee, het risico bestaat dat een meerderheid van het parlement onder coalitiedwang door de knieën gaat, maar daarmee heeft het recht nog niet verloren. We hebben ook nog een senaat.
De leden van de Eerste Kamer zullen het kabinet in niet mis te verstane bewoordingen wijzen op de grondwet en op internationale afspraken. Maar okee, spreekt de premier het machtswoord uit, dan buigt onder morren ook de senaat. Evenwel is het onrecht zelfs dan nog niet geschied. De benadeelde partij zal naar de rechter gaan en, driewerf hoera voor onze rechtstaat, z'n gelijk halen.
Het kan een jaartje duren, maar het recht zal altijd zegevieren. Ja okee, de minister zal in hoger beroep kunnen gaan tegen de uitspraak van de rechtbank, in afwachting waarvan de wet onverwijld ten uitvoer kan worden gebracht. Maar met een extra gang naar de rechtbank zal de benadeelde partij ook dit kunnen verhinderen.
Ergens onderweg moet de minister zich dan toch vaag de termen poldermodel en overleg-economie herinneren. Na gesprekken met de betrokkenen zal hij komen tot een herziening van de wet. Maar okee, de minister loopt dan wel het risico dat hij door zijn collega's voor slapjanus wordt uitgemaakt en het verder wel kan schudden. Wie buigt ondergraaft z'n macht. Een nieuwe minister zal ogenblikkelijk tegen de uitspraak van de rechter in cassatie gaan, want "het buiten toepassing verklaren van een wet is zeer verstrekkend." En het was een "democratisch besluit".
Woorden van deze strekking worden wereldwijd uitgesproken door elke machthebber die door het recht op de vingers wordt getikt. Nou wil het kabinet Kok slechts een paar stinkende varkensboeren ruïneren, maar mocht het ooit willen overgaan tot folteringen of etnische zuiveringen, dan kan de behandeling van de Varkenswet als kant en klare blauwdruk dienen. Zodra het eenmaal besloten heeft z'n zin door te zetten, is er geen verschil meer tussen regimes in Den Haag, Bagdad, of Belgrado. Maar eigenlijk wisten we dat al sinds de politionele acties.
