De verkiezingen liggen inmiddels achter ons. We kunnen noteren dat de opkomst de laagste in de geschiedenis van de UT was. Slechts 19,36 procent van de studentpopulatie heeft de moeite genomen het stemformulier ingevuld terug te sturen. Als we dan ook nog de 177 blancostemmers buiten beschouwing zouden laten, komen we op een opkomst van ternauwernood 17 procent. De blancostemmers hebben overigens de kiesdrempel met verve gehaald. Zeker als je in aanmerking neemt dat er bijna meer blancostemmers dan bijvoorbeeld CaBaalstemmers zijn.
Het in en in trieste aan deze vertoning is dat de opkomst eigenlijk nog meevalt. Bij zo weinig verschillen en zo weinig inhoudelijk debat, valt het nog mee dat één van de vijf studenten een stem heeft uitgebracht.
Onze 'vertegenwoordigers' lijken zich nog steeds niet te beseffen dat om de studenten naar de stembus te krijgen, er wel wat te kiezen moet zijn. Het idee van verkiezingen is toch dat er gekozen moet worden tussen verschillende alternatieven. Welke keuze werd de doorsnee-student nu voorgelegd tijdens de campagne voor de verkiezing van de CSR?
Matrix
We hebben een verkiezingsfolder gekregen met daarin standpunten die volslagen inwisselbaar waren. In de matrix met daarin wat standpunten aangaande een vijftal onderwerpen waren de namen van de partijen door elkaar gehusseld. Mij is het niet eens opgevallen. Verder hebben we de verschillende fracties met emmertjes lijm over de campus zien schurken om zo hier een daar een postertje te plakken, en werden we bij de portier verwelkomd met drie grote spandoeken. Zelfs op het verkiezingsdebat in het Theatercafé, twee dagen voor de sluiting, was het grootst merkbare verschil tussen de partijen de kleur van de kleding. Verder hoorden we drie keer hetzelfde, en waren de partijen het akelig met elkaar eens.
Misschien was de een wat welbespraakter dan de ander, en werden er zo hier en daar wat verschillende accenten gelegd. Maar daarmee hebben we zo ongeveer wel alle verschillen gehad. Het groen van de DD, het rood van de KPS en het zwart van CaBaal. Waarom merken we daar een jaar lang helemaal niets van, en komen we rond de verkiezingen niet verder dan een kleurverschil? Gegeven dit inhoudelijke gehalte van de campagne en de onzichtbaarheid van de CSR zijn er nog veel mensen gaan stemmen.
Zorgelijk
Zorgelijk is dat de medezeggenschap niet de hand in eigen boezem steekt, maar met het vingertje naar de kiezer en de media wijst. Het wordt rond de verkiezingen steeds meer een vast ritueel dat onze vertegenwoordigers zich ernstig zorgen maken over de kiezers die in steeds geringere getale naar de stembus komen. Een analyse van de oorzaken, zeker voor zover het gaat om de eigen rol van de campuspolitiek, ontbreekt vrijwel geheel. Om volgend jaar een nieuw diepterecord te voorkomen zullen de partijen hun eigen verantwoordelijkheid moeten nemen, en ervoor zorgen dat er zichtbare inhoudelijke verschillen zijn, zodat we ook echt uit verschillende alternatieven kunnen kiezen.
Verkiezingen zijn een belangrijk onderdeel van de democratie en iets waar we zuinig op moeten zijn. Dat betekent ook dat onze vertegenwoordigers elke keer weer moeten laten zien dat het echt iets voorstelt en dat het ergens over gaat. Als onze vertegenwoordigers dat niet kunnen, dan kunnen we de verkiezingen voor de CSR net zo goed afschaffen.
Dagelijks Bestuur studentenvakbond SRD
