Vorige week haalde Katja Staartjes als eerste Nederlandse vrouw de top van de Mount Everest. 'Misschien geen unieke prestatie maar ik heb er diep respect voor,' zegt Jasper Jeninga, voorzitter van de Twentse Studenten Alpen Club (TSAC).
Zijn er eerder vrouwen geweest die een poging hebben gewaagd de hoogste top ter wereld te bereiken?
'Vooral in de jaren zeventig hebben veel vrouwen geprobeerd de Mount Everest te beklimmen. Een aantal van hen is dat gelukt, maar daar waren geen Nederlanders bij.'
Aan welke eisen moet je voldoen om een dergelijke expeditie te volbrengen?
'Een goede conditie en een geweldig doorzettingsvermogen zijn minimale vereisten. Bovendien is een grote dosis ervaring nodig; je moet blindelings kunnen klimmen want op grote hoogte raakt je verstand verlamd. Om zover te komen moet je daarom lange tijd achtereen wekelijks ervaring opdoen in de bergen. Bijvoorbeeld in de Alpen. Daar zijn bergen die weliswaar niet zo hoog zijn als de Mount Everest, maar waar je wel veel kunt leren.
'En verder heb je geduld en geluk nodig. Je moet het goede moment afwachten om op weg te gaan naar de top. Die timing is heel verraderlijk. Als je vroeg in de ochtend bij stralend weer vertrekt, kan je een paar uur later evengoed in een sneeuwstorm zitten. En dan ben je nergens meer.
'Ook een expeditie organiseren is een kunst op zich. Allereerst moet je toestemming krijgen van de autoriteiten. Er gaan containers vol materialen mee; ook de dragers hebben goede spullen nodig. Daarbij is het oppassen geblazen dat zij niet vooraf de dure sneeuwbrillen verpatsen en - bij wijze van spreken - blootsvoets de spullen dragen. De arts, die ook verplicht mee moet, is dan het grootste deel van de tijd bezig met het verzorgen van de sherpa's die kampen met sneeuwblindheid.
Katja Staartjes heeft veel geld betaald om mee te mogen met een commerciële expeditie. Zij kon zich dus volledig richten op het klimmen en zelf.'
Veel mensen zijn Katja Staartjes voorgegaan. Het pad lijkt dus enigszins geëffend. Of is dat een te simpele voorstelling van zaken?
'Ja, behoorlijk. Het is een hele prestatie al is die niet uniek. De enorme hoogte, de moeilijkheidsgraad en het zuurstofgebrek zijn er niet minder om, ook al zijn velen haar voorgegaan. Het is ook echt gevaarlijk. Er zijn bijvoorbeeld ijstorens die je met ladders moet bedwingen. Daarbij moet je snel te werk gaan want stukken ijs van de ijsvelden kunnen naar beneden komen. Dat zijn serieuze natuurkrachten die je niet in de hand hebt.'
