'Goden en monsters' begint met kopje thee

| Redactie

James Whale, het brein achter de beroemde Frankensteinfilms slijt zijn laatste jaartjes in een mooie villa. Op een goede dag ontdekt hij iets in de tuin dat zijn hart sneller doet kloppen: een knappe tuinman. Het is Clayton Boone, een gespierde ex-marinier die zich al maaiend en snoeiend een weg door het leven baant. Whale, een rechtgeaard homosexueel, besluit hem voor een kopje thee uit te nodigen.

Met dit onschuldige tafereeltje begint de film Gods and monsters (nog een week in Concordia) van regisseur Bill Condon. De film gaat over films, over de Frankensteinfilms en in het bijzonder over de maker daarvan, James Whale, die op mysterieuze wijze aan zijn einde kwam. Gods and monsters schetst een mogelijk scenario voor Whale's laatste dagen.

Hoe ging het verder na het kopje thee? Whale, die vroeger veel schilderde, vraagt of hij Boone mag portretteren. Boone voelt zich vereerd dat de maker van Frankenstein hem wil tekenen en stemt toe. Hij krabbelt zich wel even achter zijn oor wanneer hij in Whale's atelier een portret van een blote man ziet staan. Naïef en onnozel als hij is gaat er geen lampje branden; later krijgt hij van huishoudster Hannah te horen dat Whale homo is. Boone voelt zich ongemakkelijk wanneer Whale uitvoerig uit de doeken doet hoe hij vroeger op feestjes het zwembad vol blote jongens had zitten. Boone maakt zich woest uit de voeten; bink Boone neemt jonge vrouwtjes in zijn caravan, geen oude mannen in het zwembad!

Ondanks het feit dat Boone niet geïnteresseerd is in Whale's postzegelverzameling, is de relatie tussen Whale en Boone sterk. Boone, die een eenzaam bestaan leidt, raakt gefascineerd door Whale's oorlogsverhalen en besluit weer model te zitten. De interesse die Whale voor Boone aan de dag legt lijkt in aanvang puur sexueel, maar gaandeweg wordt duidelijk wat hij werkelijk in hem ziet: het monster van Frankenstein. Boone lijkt inderdaad veel op het monster: hij heeft hetzelfde logge postuur, een groot voorhoofd met een plat kapsel en is minstens zo sloom. De parallel tussen Boone en het monster komt ook terug wanneer hij in een café The bride of Frankenstein ziet (zie ook de foto) waarin de 'vrouw' van Frankenstein met haar 'man' breekt; na afloop van de film gaat het uit tussen Clayton en zijn vriendin Betty. Whale ziet in Boone de verlosser die hem uit zijn lijden kan halen. Hij takelt langzaam af ten gevolge van zijn beroertes; een 'elektrische storm' in zijn hoofd, waardoor hij honderd dingen tegelijk denkt, maakt hem het leven onmogelijk. Eerst droomt hij dat Boone hem een nieuw stel hersenen geeft, later wil hij echt uit zijn lijden verlost worden. Of hij het voor elkaar krijgt? Het witte doek in Concordia verklapt het.

Het duo Whale en Boone, gespeeld door respectievelijk Ian McKellen en Brendan Fraser, is een genot om naar te kijken. Op werkelijk ieder punt zijn ze elkaars tegengestelde. Allereerst fysiek: Whale is tenger, oud en breekbaar, Boone is breed, jong en sterk. Maar ook geestelijk: Whale bedenkt met zijn ondeugende priemoogjes sluwe plannetjes, terwijl de onnozele Boone alles nét te laat doorheeft. De neurotische huishoudster Hanna (Lynn Redgrave), met haar prachtig Hongaarse accent, houdt moedig stand naast dit bijzondere tweetal.

Foto:

Flashback uit Gods and monsters: regisseur James Whale met de bruid van Frankenstein op de set van The bride of Frankenstein.

Gods and monsters draait t/m woensdag 19 mei iedere avond om 19.30 uur in Concordia (behalve op maandag). Extra voorstelling: zaterdag 15 mei om 22.30 uur.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.