Sinds ik studeer en woon op de campus (augustus 1998) is ICQ het gesprek van de dag. Het is een programma waarmee je berichtjes naar anderen kan versturen. Absurd dat huisgenoten contact met elkaar hebben via ICQ!
De drempel waar je overheen moet om iemand te bellen of om bij bij elkaar langs te gaan is waarschijnlijk hoger dan de ICQ-drempel. ICQ is een stuk minder sociaal. Je kunt met meerdere personen tegelijkertijd ICQ-en. Daardoor lopen de verhaallijnen nogal eens door elkaar.
Mijn ICQ-nummer op de computer in mijn projecthok wilde ik ook op mijn eigen computer zetten, maar aangezien ik mijn password was vergeten zat dat er niet in. Na een nieuw ICQ-nummer aangevraagd te hebben, dacht ik: probleem opgelost. Mijn vrienden konden mij echter alleen op mijn oude ICQ-nummer vinden dus ik dacht: 'Ik haal dat oude nummer weg', maar dat gaat dus niet.
Sommige van de extra mogelijkheden van ICQ zijn heel absurd. Zoals kan je iemand op de 'ignore list' zetten. Wil je geen ICQ's van sommige mensen, schop ze dan van je lijstje af! Dat is natuurlijk wel erg lullig dus doen we het achter hun rug door ze op onze 'ignore list' te zetten. De functie 'invisible' is alleen maar te omschrijven als vaag. Waarom sommige mensen die functie gebruiken begrijp ik niet. De functie 'invisible' houdt in dat je wel kunt zien wie er on-line is, maar dat je off-line staat op hun lijst.
Eigenlijk kunnen mensen net zo goed even bij elkaar langs komen of de telefoon pakken. Enfin, genoeg gezeurd over ICQ. Het wordt tijd dat ik mijn binnenkomende berichtjes eens ga beantwoorden.
De auteur studeert chemische technologie. Ze geeft de pen door aan Wouter Oosterveld, student CT.
