Ik vind dat maar onzin. De salmonella heeft gewoon een goede smaak - hij zit op alles wat lekker is - dus als ik mijn goede smaak niet wil laten bederven, moet ik zorgen dat ik voldoende afweerstoffen tegen hem ontwikkel. Daarvoor is het lichaam voorzien van een immuunsysteem. Tegenover elke binnendringende ziekmaker staat een batterij afweertroepen paraat. Dit zijn getrainde professionals uitgerust met dienstpistool. Hoe vaker ze in actie komen, hoe beter ze hun werk doen. Wie dood gaat van een eitje heeft dus gewoon te gezond gegeten.
Gevaarlijk wordt het wanneer ons lichaam zich zo onschendbaar waant, dat het de opleiding van z'n afweertroepen verwaarloost. Dan krijg je een horde ongetrainde amateurs, nog steeds uitgerust met dienstpistool. Als die in actie komt, kan het zomaar met het wapen omgekeerd in de hand in het wilde weg gaan schieten. Hierbij kunnen vitale lichaamsdelen getroffen worden. Zo keert ons afweersysteem zich tegen ons. Auto-immuun heet dat.
Op de meeste gevaren die ons bedreigen zijn wij bedacht. De verwerking van een verkeersongeval bijvoorbeeld is een routineklus. Wegslepers, uitdeukers en schadeafwikkelaars staan dag en nacht voor ons klaar. En natuurlijk betreuren we de dooien, maar zolang het aantal verongelukten gelijke tred houdt met onze slachtofferbereidheid gaat ons leven ongestoord z'n gangetje. Eenzelfde doorleefde weerbaarheid kent men in Joegoslavië ten aanzien van bombardementen. Met zes oorlogen binnen een mensenleven weet je dat het niet alleen maar miezerregen is wat er uit de lucht komt vallen. Maar het leven gaat door.
Anders was het toen er bij ons eens wat uit de lucht kwam vallen. Toen bleek onze samenleving ineens weerloos, onvoorbereid en onervaren. Wij waren maagd en die onverhoedse hormoonaanval resulteerde in een partijtje lieflijk gestuntel dat zich op onderdelen laat kwalificeren als onvoldoende, onjuist, ontijdig of onvolledig.
Er zijn fouten gemaakt. Natuurlijk, als de NAVO jaarlijks een vliegtuig op één onzer woonsteden had geworpen, dan waren wij immuun geweest voor deze rampspoed. Dan hadden wij het als een verkoudheidje over ons heen laten glijden. Maar nu zitten we bij de pakken neer. Ontmaagd. Ach, misschien lucht het op wanneer we iemand het bed uit trappen. Degene die niets anders verweten kan worden dan dat ze ons heeft liefgehad.
