Denk een matras
UT-techneuten kiezen over twee jaar waarschijnlijk in redelijk groten getale voor een minor buiten hun eigen vakgebied. Het bijvakprogramma psychologie is onder nerds veruit favoriet.
Hartstikke mooi natuurlijk. Gaat de Universiteit Twente eindelijk technisch hooggeschoolde studenten afleveren waar je ook nog een beetje normaal mee kunt overleggen. Die zelfs een warme, liefdevolle en emotionele relatie met hun partner en hun kinderen onderhouden. En die wellicht eerst nadenken voordat ze een nog kleinere en nog zinlozere mobiele telefoon bouwen.
Gamma-studenten opteren daarentegen massaal voor een minor binnen hun eigen discipline. In de eerste plaats omdat ze denken dat een technisch bijvakprogramma veel te moeilijk is. Maar het schijnt bovendien dat BSK'ers, TO'ers en TCW'ers het nut van een kijkje in de technische wereld niet zo inzien.
En dat is hartstikke dom natuurlijk. Wij mensen leven niet in een biotoop maar in een technotoop. Alles om ons heen heeft met techniek te maken. Dat begint 's morgens vroeg: met de wekker. Of nee, dat ís al tijdens je slaap. Mensen die al wat langer werken genieten hun nachtrust op een pocketvering-matras met geïntegreerde zones voor rug, billen en benen. De meeste aio's en jonge onderzoekers liggen nog op een iets goedkopere en iets stijvere latexcombi. Maar ook studenten moeten het doen met een op hoogtechnologisch wijze geproduceerde polyethyleenmatras - inclusief een knus doorgelegen kuil in het midden.
Iedere seconde in het leven van de westerse mens is technisch. Zonder kleren, schoon water, eten, huis, haard en alle mogelijke organisaties zijn we binnen een paar dagen dood.
Na een mineur uitstapje in de technische wereld zou de toekomstige ambtenaar, voorlichter of curriculumbouwer dus heel wat meer van de wereld begrijpen. Al was het alleen maar omdat je het verschil tussen een pocketvering-, latexcombi-, of polyethyleenmatras niet kunt voelen. Dat moet je rationeel beredeneren.
Joke Bruijs
Een van de twee ballonvaarders die onlangs om de wereld zijn gevlogen, heet Brian Jones. Rolling Stones-fans schiet de krop in de keel bij het horen van die naam. Brian Jones was Stonesgitarist van het eerste uur, speelde de onvolprezen slide-partij op 'Little red rooster', verliet de band in 1969, en verdronk datzelfde jaar in een zwembad. Nu vaart hij ballon.
Ook in UT-kringen komt het voor. Je belt naar een dienst, naar een vakgroep, naar een studentenvereniging, en je krijgt een beroemdheid aan de lijn. Je staat er van te kijken wie er allemaal op de campus rondlopen.
Els Borst bijvoorbeeld. Klust er wat bij als vakgroepsecretaresse. Telefoon aannemen, in- en uitgaande post. Ook een manier om voeling te houden met maatschappij natuurlijk.
Evert ten Napel, wat dacht u daarvan. Verslaggever van Studio Sport, groot voetbalkenner - coördineert stages bij Technische Natuurkunde. Heeft ook niets te doen door de week, de jongens spelen hooguit een keertje op woensdagavond. Staat zondags voor z'n hobby langs de lijn.
Ook niet onaardig: Gerard Cox van de OB-Enschede. Stond een tijdje geleden in deze krant in verband met de fusie van de openbare muziekbieb en Discotheek Drienerlo. Werkt niet echt aan de UT, en je schrijft z'n naam ook iets anders, maar door de telefoon is z'n haar zilvergrijs en heeft-ie hetmet Joke Bruijs gedaan. Mond altijd vol over Rotterdam en Feijenoord, maar woont ondertussen rustig in Twente. Heeft een seizoenkaart bij FC Twente.
Verder is Maarten Koning onder ons. Beroemdste romanpersonage in de Nederlandse literatuur sinds Frits van Egters. Kreeg als eerste UT-student een biografie, meteen de dikste die ooit geschreven werd. Leeft samen met Voskuil van de royalties van Het Bureau.
Dat is goed, dit zijn leuke dingen voor onze universiteit.
