Lege plek
De organisatie van Euro 2000 wil het voetbal weer ouderwets gezellig maken. Daarom mag je voor iedere wedstrijd twee kaartjes bestellen; ook eentje voor je partner. Vanzelfsprekend moet je dan ook het paspoortnummer van je partner opgeven, want het is natuurlijk niet de bedoeling dat je een kaartje bestelt voor je vrouw om daarop met je maîtresse naar de wedstrijd te gaan. Hieruit mag je niet concluderen dat de organisatie conventionele opvattingen op relatiegebied huldigt. De organisatoren begrijpen heus wel dat het voetbalstadion is uitgegroeid tot een plek waar veel mannen er openlijk voor uit durven te komen dat een man als maatje ze toch eigenlijk liever is dan een vrouw. Mannen die hun vriend mee willen nemen, kunnen daar dus gewoon een kaartje voor bestellen. Het enige waar de organisatie op toeziet is dat het om een duurzame relatie gaat.
Het voetbalstadion mag geen vrijplaats voor wisselende contacten worden. Alleen ook om deze reden is het de toeschouwer niet toegestaan meer dan één partner mee te nemen. Dat keurig monogaam levende ouderparen als gevolg van deze regel gedwongen zijn hun kinderen thuis te laten, is een onbedoeld neveneffect waarvoor de organisatie nog een oplossing hoopt te vinden.
Zelf heb ik geen relatie die redelijkerwijs langer dan een jaar zal standhouden. Niettemin onderschrijf ik het ideaal om van voetbal weer een ouderwets familie-uitje te maken. Graag zou ik mijn lieve oude omaatje meenemen naar de wedstrijden van ons Nederlands elftal. Zij heeft bijkans alle bondscoaches zelf nog zien spelen en kan daar bijzonder smakelijk over verhalen.
Toch twijfel ik nog of ik al kaartjes voor haar zal bestellen. Oma is niet meer in topvorm, dus ik moet er terdege rekening mee houden dat zij volgend jaar niet meer onder ons zal zijn. En ik weet niet of ik daar wel tegen zou kunnen. Iedere wedstrijd weer tweemaal 45 minuten lang naast mij die gapende lege plek die mij voortdurendaan het smartelijk verlies zal herinneren. En als het echt tegen zit, ook nog een sudden death.
