Wensput
Emotioneel voorbeeld: 'Voorzitter, het lijkt mij ten ene male onwenselijk (spreker slaat vuist op tafel) dat wij instemmen met een financieel plaatje dat nog niet rond is. Dus voorzitter, (spreker loopt rood aan) lijkt het mij úitermate wenselijk (is opgestaan, handen nog op vergadertafel) dat dit onafgeronde plaatje de status behoudt van intern discussiestuk!'
Bestuurders zijn ook mensen, en willen we bovengeciteerde Lijdende Mensch verlossen uit zijn nood, dan moet die wensput er komen. Hij en zijn voorzitter kunnen zich ter putte vervoegen en samen wensen wat hun wenselijk dan wel onwenselijk voorkomt. Hebben we dat ook gehad.
Weer terug in de vergaderzaal kan men elkaar gewoon goed de waarheid vertellen, zoals dat zo mooi kan in onze moerstaal. 'Voorzitter, u dacht toch niet dat wij iets gaan ondertekenen dat nog niet betaald is, hè? Eerst de centen, dan de krabbel.'
Waar komt het wenselijkheidspest vandaan? Bond Tegen Vloeken misschien? Waarschijnlijk heeft het wat te maken met lange tenen en het poldermodel. Voorzichtig manoeuvreren, niemand boos maken, kreukloos blijven of anders gladstrijken. Niet zeggen waarop het staat, want geheid dat het de voeten zijn van de stropdas tegenover je.
Maar wat nu als het in de polder onverhoopt oorlog wordt? Wat dan gewenst? Welnu, dan vindt het bestuur dat godverdomme bijzonder onwenselijk, om niet te zeggen behoorlijk onwenselijk.
Samenwerken moet
'Yes! Nog maar dertien universiteiten te gaan.' Bijkans euforische pakt Frans van Vught de telefoon.
'Hee hello, good afternoon, mister Markov. Hier Frans, Frans van Vught, speaking. Yes, I'm the rector of the Universiteit Twente, from The Netherlands, indeed.'
Aan de ander kant van de lijn kraakt een zware Russische bas in onverstaanbaar Engels. Frans begrijpt alleen de woorden Cruijff, Wolgograd, sneeuw en Universiteit.
In duidelijk gearticuleerd Engels gaat de rector verder. 'Mister Markov, ik zie hier op mijn lijstje dat onze universiteiten nog niet samenwerken. Ik stel voor dat we daar gauw verandering in brengen. Mijn medewerkers sturen een raamcontract op. U bestudeert dat. En dan komt u, zeg, begin mei naar Twente om het te ondertekenen.'
De verbinding valt bijna weg. 'U vraagt wat dat inhoudt? Een raamcontract? Mister Markov, dat doet er eigenlijk niet toe. Over de invulling kunnen we het altijd nog hebben. Maar als u vindt dat een raamcontract te veel vastlegt kunnen we u ook een alliantie, een netwerkovereenkomst of een intentieverklaring aanbieden. Name it and we sell it minster Markov. Hahahaha...'
Als Frans tevreden de verbinding met z'n Russische collega verbreekt, stormt collegevoorzitter Arie van der Hek het kantoor binnen. 'Frans! Frans! We hebben de hele wereld nog lang niet gecoverd! We zijn Brazilië vergeten! Groenland, de Solomon Eilanden, Tsjaad, daar zitten ook universiteiten!'
'Rustig maar Arie. Ik ga nu eerst een convenant met vijf Zuid Afrikaanse universiteiten ondertekenen. Daarna bel ik verder. En neem van mij aan: voor de zomer hebben wij met alle universiteiten in de wereld wel één of ander verbond gesloten.'
